«محی الدین محمد بن علی» معروف به «ابن العربی اندلسی» بر امامت حضرت مهدی و ولادت آن حضرت تصریح کرده است. او می گوید: مهدی در آخر الزمان ظهور می کند و حضرت رسول اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – به آن حضرت بشارت داده است و او از اهل بیت مطهر و دودمان محمدی است:
ان الامام الی الوزیر فقیر
و علیهما فلک الوجود یدور…
بدانکه خداوند خلیفهای دارد که خروج می کند و زمین را از قسط و عدل پر می کند بعد از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد و اگر از دنیا حتی فقط یک روز باقی مانده باشد، خداوند همان روز را طولانی خواهد کرد تا این خلیفه که از عترت رسول خدا و از اولاد فاطمه است ظهور کند و جد این خلیفه حسین بن علی بن ابیطالب و پدر بزرگوارش حسن عسگری است. او همنام پیغمبر اسلام است و مردم بین رکن و مقام با او بیعت می کنند. او در خلقت شبیه جدش رسول خداست و از نظر اخلاق پایینتر از پیغمبر می‌باشد؛ زیرا هیچ کس در اخلاق مانند رسول خدا نمی باشد. خداوند دربارهاش می فرماید:«انک لعلی خلق عظیم».
او دارای پیشانی درخشنده و بینی کشیده است. مردم به وسیلهی او سعادتمند می شوند و اموال را بین مردم مساوی تقسیم میکند و عدالت میورزد. به حدی وضع اقتصادی زمان او خوب است که مردی خدمتش می رسد و از آن حضرت عطا میطلبد و حضرت به او مقداری که او بتواند حمل کند، به او عنایت می کند. در زمان او صفات بد و رذایل اخلاقی، به مکارم اخلاقی تبدیل مییابد.
دیده می شود که مردی در شب، جاهل و ترسو بوده ولی صبح می کند در حالی که عالم، کریم و شجاع می شود و پیروزی و نصر و مدد، او را احاطه کرده است.
او یار و یاور ضعفا و بیچارگان و از بین برندهی حاکمان و ستمگران است.
او به آنچه میگوید عمل می کند و آنچه را که عمل می کند به مردم می گوید و اسلام به وسیلهی او عزت و حیات پیدا می کند. مردانی دور او هستند که اهل خداشناس و حقیقت می باشند و آن حضرت را وزارت و نصرت و یاری می کنند. و حضرت علی از آسمان نازل می شود در حالی که ملکی در طرف راست و فرشته ای در طرف چپ او قرار داد، آن حضرت را یاری می کند و صلب را می شکند و خوک را به قتل می رساند».(1)
1) فتوحات مکیه 3 : 429-430.
