بر اساس روایاتى که درباره رجعت وارد شده، امام حسین علیه السّلام در اواخر حکومت ولى عصر، با اصحاب باوفایش رجعت مىکند و براى همه مردمان معرفى مىشود، تا کسى در مورد آن حضرت دچار تردید نگردد. هنگامى که همه مردم او را شناختند، اجل حضرت بقیة الله فرا رسیده، چشم از جهان فرو مىبندد. آنگاه امام حسین علیه السّلام متصدى و متولى امر غسل، کفن، حنوط و دفن ایشان مىگردد.
امام صادق علیه السّلام درباره آیه شریفه ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ(1)
مىفرماید: «مقصود زنده شدن دوباره امام حسین علیه السّلام و هفتاد تن از اصحابش در عصر امام زمان است؛ در حالى که کلاهخودهایى طلایى بر سر دارند و به مردم، رجعت و زنده شدن دوباره حضرت حسین علیه السّلام را اطلاع مىدهند تا مؤمنان به شک و شبهه نیفتند». این در حالى است که حضرت حجت در میان مردم است؛ چون معرفت و ایمان به حضرتش در دلهاى مردم استقرار یافت، مرگ او فرا مىرسد. پس امام حسین علیه السّلام متولى غسل، کفن، حنوط و دفن ایشان مىشود و هرگز غیر از وصى، وصى را تجهیز و خاک سپارى نمىکند».(2)
امام صادق علیه السّلام مىفرماید: «حسین علیه السّلام با اصحابش مىآیند و هفتاد پیامبر آنان را همراهى مىکنند؛ چنان که همراه موسى علیه السّلام هفتاد نفر فرستاده شدند. آنگاه حضرت قائم علیه السّلام انگشتر را به وى مىسپارد و امام حسین علیه السّلام غسل و کفن، حنوط و دفن حضرت قائم را بر عهده مىگیرد».(3)
«اللهم بحقّ الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجة»
1) سوره ی اسراء، آیه ی 6.
2) کافی ج 8، ص206؛ تأویل الأیات الظاهرة، ج1، ص 278 و ج2، ص 762؛ مختصر البصائر ص 48؛ تفسیر برهان ج2، ص 401،بحارالانوار،ج 53،ص13و ص 51 ص 56؛ تفسیر عیاشی، ج2، ص281، نور الثقلین ج3، ص138؛ المحجة ص 121؛ الایقاظ ص 309.
3) ایقاظ، ص 368.
