امر به معروف و نهی از منکر نمودی

أشهد أنک قد أقمت الصلوة [الصلاة] و آتیت الزکاة، و أمرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و العدوان و أطعت الله و ما عصیته، و تمسکت به و بحبله فأرضیته و خشیته و راقبته و استجبته [استحییته] و سننت السنن، و أطفأت الفتن، و دعوت الی الرشاد و أوضحت سبل السداد، و جاهدت فی الله حق الجهاد.(1)

شهادت می‏دهم نماز را به پا داشتی و زکات را پرداختی و به نیکی فرمان دادی و از بدی و ستمکاری بازداشتی و خداوند را فرمان بردی و از او سرپیچی نکردی و به او و ریسمانش چنگ آزیدی، در نتیجه از او خشنود شدی و از خداوند ترسیدی و او را در نظر گرفتی و او را لبیک گفتی و به روشهایش سلوک نمودی، و آشوبها را فرو نشاندی، و به سوی رشد و هدایت خواندی و راههای استواری را آشکار کردی و در راه خداوند آن گونه که سزاوار بود، جهاد کردی.

1) بحار الانوار، ج 98، ص 320.