در حاکمیّت امام مهدیعلیه السلام که دوران فراگیری همه خوبیها در همه عرصههای زندگی است، امنیّت که از بزرگترین نعمتهای الهی و از عالیترین آرزوهای انسان است، به دست میآید.
وقتی مردم از عقیده و مرامی واحد پیروی کنند و در روابط اجتماعی خود به اصول بلند اخلاقی پای بند باشند و عدالت در تمام مویرگهای حیات فردی و جمعی بشر جاری گردد، بهانهای برای ناامنی و ترس در هیچ بخشی از زندگی باقی نمیماند. در جامعهای که هر کسی به حقوق الهی و انسانی خود میرسد و با تجاوز و حق کُشی – گرچه در طبقه حاکمان و در کمترین مقدار آن باشد – برخورد قانونی میشود، امنیّت عمومی و اجتماعی شکل میگیرد.
امام علیعلیه السلام فرمود:
به دست ما [و در حکومت ما] روزگار سختیها سپری میگردد… و چون قائم ما قیام کند کینهها از دلها بیرون رود، حیوانات نیز با هم سازگاری کنند. [در آن روزگار چنان محیط امنی ایجاد شود] که زن، با همه زیب و زیور خود، از عراق تا شام برود… و چیزی او را نترساند.(1)
و البتّه برای ما که در روزگار بیعدالتیها و آزمندیها و کینه توزیها بسر میبریم تصور چنان دورانِ سبزی، بسیار دشوار است ولی چنانکه گفته شد اگر به عوامل آن همه بدی و زشتی بنگریم و بیندیشیم که این عوامل در حاکمیّت حکومت حق ریشه کن خواهد شد خواهیم دانست که وعده الهی در تحقق جامعه امن و آرام، حتمی است.
خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است:
خدا به کسانی از شما که ایمان آوردهاند… وعده داده که به یقین در روی زمین، ایشان را خلیفه (و جانشین خود) گرداند… و پس از اینکه در ترس و نگرانی قرار داشتند، امن و آرامش را به ایشان عطا فرماید…(2)
و امام صادقعلیه السلام در معنی این آیه فرموده است:
این آیه درباره (امام) قائمعلیه السلام و یارانش نازل شده است.(3)
1) خصال، ج 2، ص 418.
2) سوره نور، آیه 55.
3) غیبت نعمانی، ح 35، ص 240.
