زمان مطالعه: < 1 دقیقه
فلما رأین النساء جوادک مخزیا، و نظرن [نظرت] سرجک علیه
ملویا، برزن من الخدور، ناشرات الشعور، علی الخدود لاطمات الوجوه سافرات، [و] بالعویل داعیات و بعد العز مذللات، و الی مصرعک مبادرات.(1)
هنگامی که زنان، اسبت را شرمسار دیدند و بر روی زین برگشتهات نگاه کردند، از سراپردهها برون آمدند، (با) موهای پریشان و بر گونهها سیلی میزدند ولی چهرهها به تمامی باز نشد، و شیون میکردند و ناله میزدند، در حالی که پس از عزت و شکوه، خوار و ذلیل شده و به سوی قتلگاهت شتابنده بودند.
1) بحار الانوار، ج 98، ص 322.
