موعود بزرگ جهانیان و قبله آمال مسلمانان و محبوب دلهای شیعیان، همواره بر حال مردم نظر دارد و غیبت آن خورشید مهربانی، مانع از آن نیست که پرتو زندگیبخش و نشاط آفرین خود را بر جانهای مشتاق بتاباند و آنها را بر خوان کرم و بزرگواری خویش، مهمان کند. آن ماه منیر دوستی و مهرورزی، پیوسته غمخوار شیعیان و دستگیر مددجویان آستان حضرتش بوده است. گاهی بر بالین بیماران حاضر گردیده و دست شفابخش خویش را مرهم زخمهای آنها قرار داده است و زمانی دیگر، به گمشدگان در بیابانها عنایت فرموده و واماندگان در وادیِ تنهایی و بیکسی را یار و یاور و راهنما گشته است و در لحظههای سرد ناامیدی، دلهای منتظر را گرمیِ امید، بخشیده است. او که باران رحمت الهی است، در همه حال، بر کویر تفتیده جانها باریده و با دعایِ خود برای شیعیان، سبزی و خرّمی را برای آنها به ارمغان آورده است. آن سجادهنشین آستان حضرت دوست، دستهای خواهش را گشوده و برای من و تو این چنین خواسته است:
یا نُورَالنُّورِ یا مُدَبِّرَ الْاُمُورِ یا باعِثَ مَنْ فِی القُبُورِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ لی وَلِشیعَتی مِنَ الضّیقِ فَرَجاً وَمِنَ الْهَمِّ مَخْرجاً وَاَوْسِعْ لَنَا المَنْهَجَ وَاطلق لَنا مِنْ عِنْدِکَ ما یُفَرِّجُ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ یا کَریم.(1)
ای روشنایی نور، ای تدبیر کننده کارها، ای زنده کننده مردگان، بر محمد و
خاندان او درود فرست و برای من و شیعیانم در تنگناها گشایشی قرار ده و از غم و اندوه راه چارهای باز کن و راه [هدایت] را بر ما وسعت بخش و راهی که در آن گشایش ما است به روی ما بگشا و آنچنان که تو شایسته آن هستی با ما رفتار کن ای کریم.
آنچه گفته شد بیانگر آن است که از آثار وجود امام – گرچه در غیبت به سر برد – امکان ارتباط و اتصال به اوست و آنها که لیاقت و شایستگی داشتهاند لذت همنشینی و همنوایی آن یار بیهمتا را چشیدهاند.
1) منتخب الاثر، فصل 10، باب 7، ش 6، ص 658.
