بحثی را که ما در این فرصت مطرح می کنیم مربوطه به همین مساله است. می خواهیم از آینده سخن بگوئیم، دورنمائی در آن ارائه دهیم، موضع و موقع خود را در این زمینه روشن کنیم.
همه ما از وضع آشفته ای که در سطحی جهانی در جریان است ناراحتیم، به آینده خود و دیگران احساس نگرانی داریم. احساس می کنیم که با جریانی که در پیش است ایمنی و فراغ برای کسی نخواهد بود. زیرا تیرگی ها رو به افزایشند، ستمکاری ها و زورمداری ها دائما توسعه می یابند.
شک نیست که ما علاقمند به نجات خود و دیگرانیم. در این راه سعی و تلاش خود را انجام می دهیم و نمی دانیم که آیا کوشش ما حاصلی دارد، یا در تاریکی سنگی به سوی هدف انداختن است؟ می خواهیم بدانیم که آیا
تلاش و کوشش ما بعنوان یک وظیفه عبادی و دارای نتایجی لا اقل برای نسلهای بعدی خواهد بود یا نه.
از سوی دیگر می دانیم مساله انتظار نسبت به آینده بهتر تنها محدود به کسانی نیست که پای بندی به مذهب دارند، بلکه در ایدوئولوژی مادی و حتی در ماتریالیسم دیالکتیک که تاریخ را بر اساس تضاد و تناقض توجیه می کند وجود دارد. ما می خواهیم ضمن کسب آگاهی از آینده نظرات آنها را هم مورد بررسی قرار دهیم.
