زمان مطالعه: < 1 دقیقه
فلئن أخرتنی الدهور، و عاقنی عن نصرک المقدور، و لم أکن لمن حاربک محاربا، و لمن نصب لک العداوة مناصبا، فلأندبنک صباحا و مساء، و لأبکین لک بدل الدموع دما، حسرة علیک، و تأسفا علی مادهاک، و تلهفا حتی أموت بلوعة المصاب، و غصة الاکتیاب.(1)
پس اگر روزگار (ولادت) مرا به تأخیر انداخت و مقدرات مرا از یاریت دور کرد، و با کسانی که با تو کارزار کردند، کارزار نکردم و با کسانی که با تو دشمنی کردند نستیزیدم، پس صبح و شام برایت ناله میکنم و به جای اشک برایت خون میگریم، و به خاطر حسرت بر تو اندوه و تاسف بر آنچه تو را گرفتار کرد و شعلهور در سوز و گدازم تا اینکه از بیقراری سختیها و مصیبتها و غصهی اندوهگینی بمیرم.
1) بحار الانوار، ج 98، ص 320.
