اسامی بیش از یکصد تن از علمای اهل تسنن که اصل ولادت حضرت مهدی (عج) را قبول دارند.
1 ـ ابوبکر محمد بن هارون رویانی در گذشته 307 هجری در «مسند» مخطوط موجود در کتابخانه طاهریه شام که بخش ویژه حضرت مهدی در جلد سوم «الامام المهدی عند اهل السنة» تألیف نگارنده مندرج و آماده چاپ است.
2 ـ ابن ابی بلخ، ابوبکر، محمد بن احمد بن بغدادی (238 ـ 322) از بزرگان محدثان و مؤلف «تاریخ الائمه» که به عنوان «موالید الائمه» پیوست الفصول العشرة فی الغیبةَ شیخ مفید و «نوادر راوندی» به سال «1370 ه» در نجف به چاپ رسیده و در این کتاب انتساب حضرت مهدی (علیه السلام) به امام عسکری و ولادت آن بزرگوار را، صریحاً اعتراف نموده است.
3 ـ ابوالعباس احمد بن ابراهیم بن علی کندی شاگرد ابن جریر طبری، استاد حافظ ابونعیم اصفهانی مقیم مکه و راوی حدیث شامل «موالید الائمه».
4 ـ ابوعلی،احمدبنمحمدبن علی عمادی نسوی راوی کتاب«موالید الائمه» ابن ابی به سال (350 هـ) از کندی سابق الذکر.
5 ـ ابومسعود احمد بن محمد بن عبدالعزیز بن شاذان بجلی، نویسنده و قاری رساله «موالیدالائمه» بر ابو منصور شیرازی.
6 ـ ابومنصور عبدالرحیم بن محمد بن احمد بن شرابی شیرازی که رساله مزبور را از ابی مسعود شنیده و نوشته است.
7 ـ ابومحمد اسعد بن احمد ثقفی رساله «موالیدالائمه» را از ابومنصور گرفته است.
8 ـ ابوماجد، محمد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزیز واعظ، رساله فوق الذکر را به نقل از ثقفی نامبرده، ضبط کرده است.
9 ـ ابو عبداللّه محمد بن عبدالواحد بن فاخر قرشی رساله را از ابوماجد شنیده و نقل کرده است.
10 ـ محب الدین، ابوعبداللّه، محمد بن محمود بن حسن نجار بغدادی در گذشته (643) که شاگرد ابن جوزی مدرس مدرسه «مستفصریه» بغداد و مؤلف «ذیل تاریخ بغداد ـ شامل چهل جلد» بوده، محتوای رساله «موالیدالائمه» را از مشایخ سه گانه پیشین (ابومحمد ثقفی ابوماجد، ابوعبداللّه فاخر قرشی) شنیده و ضبط نموده است.
11 ـ نسب شناس مشهور، ابونصر، سهل بن عبداللّه بخاری زیدی (در گذشته بعد 341) در «سر السلسلة العلویة» چاپ نجف پیرامون نام امام حسن عسکری (علیه السلام).
12 ـ مورخ شهیر علی بن حسین مسعودی (346) در مروج الذهب
جلد 8 ـ چاپ لندن به ضمیمه ترجمه فرانسوی ص 40.
13 ـ خوارزمی، محمد بن احمد بن یوسف کاتب (387) در مفاتح العلوم ـ چاپ لندن سنه 1895 ـ ص 32 ـ 33.
14 ـ حافظ ابوفتح محمد بن احمد بن ابی الفوارس بغدادی (388 ـ 412) در اربعین خود شماره 4 به نقل از «کشف الاستار» محدث نوری ص 29 چاپ اول.
15 ـ ابوبکر احمد بن حسین بیهقی خسروجردی شافعی (458) در «شعب الایمان» چاپ دائرة المعارف هند.
16 ـ مؤلف «مجمل التواریخ والقصص» فارسی، در گذشته (سال 520) ص 458 چاپ تهران.
17 ـ احمد بن ابی الحسن نامقی جامی (536) به نقل (ینابیع المودة) ضمن احوال امیر مؤمنان.
18 ـ ابن ختاب، محمد عبداللّه بن احمد حنفی (484 ـ 568) در مقتل امام حسین (که بعضی با مناقب امیرالمؤمنین از همان مؤلف اشتباه کرده اند) به نقل ینابیع المودة ص 494 چاپ اسلامبول سنه 1301 و کشف الاستار علامه نوری.
19 ـ یحیی بن سلامت خصکفی شافعی در گذشته (بعد 568) به نقل مؤلفان تذکرة الخواص ص 360 چاپ نجف و ینابیع المودة باب 87.
20 ـ ابن ازرق، عبداللّه بن محمد فارقی (590) در تاریخ میافارقین به نقل وفیات الاعیان (ج 3 ص 316 شماره مسلسل 534).
21 ـ خلیفه عباسی، الناصر لدین اللّه احمد بن مستضی (622) روی
درب منبت کاری صفه سرداب سامرا که به دستور او تهیه و نصب گردیده.
22 ـ شهاب الدین، یاقوت بن عبداللّه حموی رومی بغدادی (626) درمعجم البلدان (ج 3 ص 173) پیرامون کلمه «سامراء».
23 ـ شیخ فریدالدین عطار محمد بن ابراهیم نیشابوری همدانی مقتول (627) دردیوانش به نام مظهرالصفات به نقل ینابیع المودة باب 87.
24 ـ ابن اثیر جزری عزالدین، علی بن محمد شیبانی موصلی (555 ـ 630) در «الکامل ـ ذیل سنه 260».
25 ـ شیخ محی الدین محمد بن علی معروف به ابن عربی طائی اندلسی (638) به نقل شعرانی در «الیواقیت والجواهر مبحث 65» از باب 366 فتوحات مکیه او که متأسفانه در چاپهای متعدد مصر از روی خیانت این مطلب ساقط شده، نیز حمزاوی در مشارق الانوار و صبان در اسعاف الراغبین این مطلب را به محی الدین نسب داده اند.
26 ـ شیخ سعدالدین، محمد بن مؤید حمویه، معروف به سعدالدین حموی (650) در رساله «مهدی منتظر» به نقل جامی در «مراة الاسرار».
27 ـ شیخ کمال الدین محمد بن طلحه شافعی نصیبی مؤلف عقد الغریه (582 ـ 652) در «مطالب السئول فی مناقب آل الرسول» باب 12 و نیز در «الدار المنظم» که بخشی از آن در باب 68 ینابیع المودة درج و به چاپ رسیده است.
28 ـ شمس الدین، یوسف بن قزاوغلی، سبط ابی الفرج بن جوزی (654) در «تذکرة خواص الامة فصل ویژه حضرت مهدی» که در تهران و
نجف به چاپ رسیده.
29 ـ حافظ ابوعبداللّه محمد بن یوسف گنجی شافعی (کفایة المطالب» پیرو نام امام عسکری (علیه السلام) و در «البیان فی اخبار صاحب الزمان ـ باب 25» که مکرر در ایران و نجف و بیروت چاپ شده است.
30 ـ جلال الدین بلخی رومی (672) در مثنوی ضمن قصیده: ای سرور مردان علی مستان سلامت می کنند.
31 ـ صدرالدین قونوی از بزرگان عرفاء و فلاسفه (673) در قصیده «رائیه» خود به نقل کشف الاتسار محدث نوری شماره مسلسل 31.
32 ـ عزالدین، عبدالعزیز بن محمد نسفی صوفی (686) در رساله خود به نقل «ینابیع المودة» پایان باب 87.
و او غیر از عزیزالدین عمر بن محمد بن احمد نسفی مؤلف «عقاید النسفیة» و در گذشته (538) است که مؤمنان کشف الاستار و منتخب الاثر با یکدیگر اشتباه نموده اند و مؤلف کتاب دانشمندان عامه و مهدی موعود تاریخ فوتش را (616) نگاشته است.
33 ـ حکیم ادیب عامر بن بصری نزیل سواین روم (696) در تائیه خود که به نقل معجم المؤلفین 5/54 به نام ذات الانوار با مقدمه عبدالقادر مغربی و به اعانت ماسینیون به چاپ رسیده و علامه نوری در ص 55 کشف الاستار ابن بخش از اشعار او را ذکر نموده است.
34 ـ مورخ نامی، حمداللّه بن ابی بکر مستوفی قزوینی (730) در تاریخ گزیده فارسی ص 206 ـ 207 چاپ 1339 تهران.
35 ـ شیخ الاسلام ابراهیم بن محمد بن مؤید جوینی حموئی شافعی
(644 ـ 732) در فوائد السمطین ج 2 ص 337 چاپ بیروت.
36 ـ مورخ شهیر، ابوالفداء عماد الدین اسماعیل ابن علی، حاکم حماة از بلاد سوریه در «المختصر فی اخبار البشر ـ ذیل سنه 254 ج 2 ص 45».
37 ـ کمال عبد الرزاق بن احمد کاشانی صوفی (در گذشته 730 یا 735) در «تحفة الاخوان فی خصایص الفتیان» به نقل سعید نفیسی در «سرچشمه تصوف در ایران ص 216».
38 ـ عارف شهیر علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد شافعی (659 ـ 736) به نقل خواجه پارسا در «فصل الخطاب پیرامون ذکر ابدال و اقطاب» که مورد عقیده متصوفه اهل سنت است.
39 ـ مورخ شهیر، شمس الدین، محمد ذهبی (673 ـ 748) که اصلش ترکمانی و در دمشق اقامت گزیده در تاریخ «دول الاسلام ج 1 ص 158 ذیل سنه 260 نیز در العبر فی خبر من غبر ج 2 ص 20 ذیل حوادث سنه 260.
40 ـ ابن وردی، زین الدین، عمر بن مظفر بن ابی الفوارس (691 ـ 749) در تتمة المختصر معروف به تاریخ ابن وردی چاپ مصر ج 1 ص 318 ذیل حوادث سنه 254 پیرامون وفات امام هادی (علیه السلام).
41 ـ شیخ شمس الدین محمد بن یوسف زرندی حنفی انصاری (693 ـ 747 یا 748 یا 750) در «معراج الوصول الی معرفة فضیلة آل الرسول» که عکس نسخه خطی کتابخانه ناصریه لکهنو موجود است.
42 ـ صلاح الدین صفدی خلیل بن ابیک (764) مؤلف الوافی بالوفیات و«شرح لاقیه العجم»و«شرح الدائره» به نقل ینابیع المودة باب
86.
43 ـ حافظ محدث، عبداللّه بن محمد، مطیری مدنی شافعی (765) در الریاض الزاهرة فی فضل آل بیت النبی و عترتة الطاهرة) شامل 151 حدیث که 60 حدیث اول آن «احیاء المیت بفضائل اهل البیت» سیوطی است. به نقل «کشف الاستار علامه نوری…ص 93».
44 ـ مورخ شهیر، عبداللّه بن علی یافعی یمنی شافعی (700 ـ 768) در مراة الجنان ج 2 ص 172 ذیل حوادث سنة 260.
45 ـ سید علی بن شهاب بن محمد همدانی مقیم هند (714 ـ 786) در«مودة القربی»و«اهل العباء» که عکس نسخه کتابخانه ناصریه هند موجود است و بخش ویژه حضرت مهدی آن ضمن باب 56 ینابیع المودة ص 288 ـ 316 چاپ نجف مندرج است.
46 ـ ابوولید، محب الدین، محمد شحنه حلبی حنفی (749 ـ 815) در روضة المناظر فی اخبار الاوائل والاواخر (ج 1 ص 294) که مختصر تاریخ ابوالفداء است و در حاشیه مروج الذهب به سال 1303 در مصر به چاپ رسیده.
47 ـ عارف شهیر و مورخ نامی محمد بن محمد بن محمود بخاری معروف به خواجه پارسا حنفی نقشبندی (822) در «فصل الخطاب» که نسخه اش در کتابخانه مجلس و فتوکپی آن موجود می باشد و گویا در هند به چاپ رسیده است.
48 ـ مورخ شهیر احمد بن جلال الدین محمد فصیح خوافی (777 ـ 845) در «مجمل فصیحی» ج 1 چاپ مشهد سنه 1341 ـ ص 231 ضمن
رویدادهای 255.
49 ـ شهاب الدین بن شمس الدین بن عمر هندی، معروف به ملک العلماء زاولی دولت آبادی (849) در «هدایة السعداء فی مناقب السادات» به نقل «کشف الاستار» علامه نوری و «البرهان» علامه سید محسن عاملی شامی چاپ دمشق.
50 ـ خواجه افضل الدین بن صدر الدین ترکه، خجندی اصفهانی مقتول (850) در «تنقیح الدلة والعلل» ترجمه «ملل و نحل» شهرستانی، ص 18 و ص 183 و ص 187.
51 ـ ابن صباغ، نورالدین، علی بن محمد مالکی (734 ـ 855) در «الفصول المهتمد فی معرفة الائمه ضمن فضل ویژه حضرت مهدی (علیه السلام).
52 ـ شیخ عبد الرحمن بسطامی، در گذشته (858) در «درة المعارف» به نقل ینابیع المودة باب 84.
53 ـ ابو المعالی، سراج الدین، محمد بن عبداللّه حسینی دفاعی مخزومی بغدادی، (793 ـ 885) در «صحاح الاخبار فی نسب السادة الفاطمیة الاخیار ـ چاپ 1306 مصر ص 143.
54 ـ نورالدین، عبدالرحمن بن احمد بن قوام الدین دشتی جامی حنفی شاعر صاحب «شرح کافیه» (898) در «شواهد النبوة» که در لکهنو و بمبئی در 44 صفحه به چاپ رسیده و فتوکپی نسخه خطی مجلس شورای اسلامی موجود است.
55 ـ محمد بن داود نسیمی منزلاوی صوفی (901) به نقل قندوزی در ینابیع المودة باب 86 ص 566 چاپ نجف.
56 ـ مورخ نامی، میرخواند، محمد بن خاوند شاه (903) در «روضة الصفا ج 3 ص 59 ـ 62 فصل ویژه حضرت مهدی» که در کتابخانه مسجد اعظم قم موجود می باشد.
57 ـ قاضی فضل بن روزبهان خنجی شیرازی در گذشته (سعد 909) که از سخت ترین مخالفان شیعه بوده در قصیده خود که شامل اسلام بر یک یک انوار مقدسه چهارده معصوم است و در مسئله پنجم از بخش سوم «ابطال الباطل» آنرا ذکر نموده و عین آن در مقدمه «الامام المهدی عند اهل السنة» بخش مخطوطات آورده است.
58 ـ ملا حسین بن علی کاشفی بیهقی سبزواری هروی (910) در «روضة الشهداء» فصل هشتم چاپهای دهلی و غیره».
59 ـ قاضی حسین بن معین الدین میبدی یزدی حکیم (911) از شاگردان ملا جلال الدین دوانی. در شرح دیوان منسوب به امیر مؤمنان علی (علیه السلام) ص 123 و ص 371 چاپ تهران.
60 ـ فیلسوف شهیر جلال الدین محمد بن اسعد صدیقی دوانی شافعی (907 یا 918 و یا 928) در «نور الهدایة فی اثبات الولایة» که بار اول ضمیمه خصایص ابن بطریق به سال 1211 قمری و بعداً به سال 1375 در تهران به چاپ رسیده است.
61 ـ ابوالحسن، علی بن محمد شاذلی (857 ـ 939) بنا به نقل شعرانی در «الیواقیت» باب پنجاه و شش.
62 ـ شیخ حسن عراقی مدفون بالای کوم الریش در مصر و درگذشته (بعد از 985) به نقل شعرانی در «الیواقیت» والجواهر مبحث 60» و در
«لواقح الانوار چاپ 1374 مصر ـ ج 2 ص 139» ملاقات و اجتماع او را با حضرت مهدی ذکر نموده است.
63 ـ شیخ علی خواص، استاد عارف شهیر شیخ عبدالوهاب شعرانی (در گذشته بعد از 598) به نقل شاگردش در «لواقع الانوار ج 2 ص 150» و «الیواقیت والجواهر مبحث 65».
64 ـ تقی الدین ابن ابی منصور که تاریخ فوت او به دست نیامده و شعرانی در «الیواقیت والجواهر» آغاز باب 65، از کتاب «عقیده» او نقل کرده است.
65 ـ مورخ شهیر، قاضی حسنی بن محمد دیار بکری (966) در «تاریخ ـ الخمیس ج 2 ص 343» پیرامون حوادث 260 و رویدادهای ایام معتمد عباسی.
66 ـ عارف شهیر، شیخ عبدالوهاب بن احمد شعرانی شافعی (898 ـ 973) در «الیواقیت والجواهر مبحث 65».
67 ـ شهاب الدین،شیخ الاسلام، احمد بن حجر هیثمی شافعی (909 ـ 974) در «الصواعق المحرقة ص 100 چاپ 1313 هـ مصر و ص 124».
68 ـ محدث شهیر ملا علی بن سلطان هروی قاری (1014) در «المرقاة فی شرح المشکاة» که بخش ویژه حضرت مهدی از آن در «الامام المهدی عند اهل السنة) ج 2 به چاپ رسیده است.
69 ـ مورخ نامی، خواند میرسبط میرخواند مؤلف «روضة الصفاء» در گذشته (942) در تاریخ «حبیب السیر ـ ج 2 ص 100 ـ 113».
70 ـ شمس الدین، محمد بن طولون دمشقی (953) در «ائمه الاثنی
عشر ص 117».
71 ـ سید جمال الدین، عطاء اللّه بن سید غیاث الدین فضل اللّه شیرازی نیشابوری (100) در «روضة الاحباب ـ فارسی چاپ 1297 لکهنو و 1310 هند» در فصل ویژه حضرت مهدی (علیه السلام).
72 ـ مورخ شهیر و فاضل ابی العباس، احمد بن یوسف بن احمد دمشقی فرمانی (939 ـ 1019) در تاریخ «اخبار الدول و آثار الاول ص 117 ضمن باب ویژه خلفا و ائمه».
73 ـ امام ربانی، احمد بن عبد الاحد فاروقی سرهندی نقشبندی حنفی (971 ـ 1031) که از بزرگان صوفیه بوده، و از وی به مجدد هزاره دوم تعبیر کرده اند در «مکتوبات ج 3 ـ مکتوب آخر».
74 ـ عارف شهیر، بدیع الدین قطب مدار، کسی که عبدالرحمان صوفی کتاب «مراة الاسرار» را به خاطر او نوشت و از معاصر وی بود و از اعلام نیمه اول سده یازدهم به شمار می رود و عبدالرحمان به نقل «کشف الاستار علامه نوری ص 51 تحت شماره 27» داستان دیدار او را با آن حضرت در کتاب «مرآة الاسرار» آورده است.
75 ـ عارف شهیر عبدالرحمان چشتی بن عبدالرسول بن قاسم عباسی علوی صوفی در گذشته (بعد 1045) در مرآة الاسرار فارسی شامل شرح حال مشایخ صوفیه (که نسخه آن در کتابخانه آصفیه لکهنو به شماره 167 و کتاب 1309 موجود است و نسخه دیگری از آن در کتابخانه مجلس تهران موجود می باشد) و شاه ولی اللّه دهلوی نیز در کتاب «الانتباه نفی سلاسل اولیاء اللّه و اساتید وارثی رسول اللّه» از آن نقل کرده است.
76 ـ ابوالمجد، عبدالحق بن سیف الدین دهلوی بخاری حنفی (959 ـ 1052) در رساله ویژه مناقب ائمه و احوال آنها به نقل کشف الاستار علامه نوری تحت شماره 12.
77 ـ مورخ شهیر عبدالحی بن احمد معروف به ابن عماد دمشقی حنبلی (1032 ـ 1089) در شذرات الذهب ضمن حوادث 260 هـ ص 142 چاپ 1350.
78 ـ عبدالملک بن حسین بن عبدالملک عصامی مکی (1049 ـ 1111) در کتاب «سمط النجوم العوالی ج 4 ص 137 پیرامون نام حضرت امام حسن عسکری و ص 138».
79 ـ شیخ عبداللّه بن محمد شیراوی، شافعی مصری شیخ جامع ازهر (1172) در «الاتحاف بحب الاشراف ص 68 ـ 69» چاپ قاهره.
80 ـ احمد بن علی بن عمر، شهاب الدین، ابوالنجاح مانینی حنفی دمشقی (1089 ـ 1173) در کتاب «فتح المنان» در شرح منظومه «الفوز والامان» شیخ بهائی ص 3، چاپ قاهره، متن این کتاب در «الامام المهدی عند اهل السنة» عیناً به چاپ رسیده است.
81 ـ شاه ولی اللّه، احمد بن عبدالرحیم فاروقی دهلوی حنفی (1110 ـ 1176) در«المسلسلات» معروف به «الفضل المبین» قضیه ملاقات بلاذری را با آن حضرت آورده و با سکوت موجب رضا از اظهار نظر خودداری کرده است.
82 ـ شیخ محمد بن علی صبان مصری شافعی (1206) در «اسعاف الراغبین» (کراراً در حاشیه «نور الابصار شبلخی» و یکبار هم در حاشیه
«مشارق الانوار حمزاوی» در مصر به چاپ رسیده ذکر نموده است.
83 ـ مولوی علی اکبر بن اسداللّه مودووی (1201) از مشاهیر علمای هند و متعصبین سرسخت علیه شیعه در «مکاشفات» که حواشی بر «نفحات الانس» جامی است (ج 7 ص 327) پیرامون شرح حال علی بن سهل اصفهانی و بحث از عصمت انبیاء و امام مهدی موعود.
84 ـ شیخ عبدالعزیز شاه ولی اللّه دهلوی مؤلف «تحفه اثنا عشریه» (1159 ـ 1239) بنا به نقل «استقصاء الافهام» ص 119 در «النزهة» روایت ابن عقله مربوط به ملاقات بلاذری را از «فضل المبین» پدر خود نقل کرده که خود گواه بر عقیده او به حیات حضرت مهدی می باشد.
85 ـ خالد بن احمد بن حسین ابوالبهاء، ضیاءالدین نقشبندی شهر زوری از بزرگان صوفیه (1190 ـ 1242) در «دیوان فارسی» خود به نقل «مجمع الفصاء ـ رضاقلی هدایت ـ ج 3 چاپ 1329 ص 11.»
86 ـ رشید الدین دهلوی هندی (1243)در«ایضاح لطافة المقال» به نقل«الامام الثانی عشر ـ علاو عبقاتی ـ چاپ نجف ص 47».
87 ـ نسب شناس شهیر، ابوالفوز، محمد امین سویدی بغدادی (1246) در «سبائک الذهب، فی معرفة قبائل العرب ص 79» در خط عسکری ذکر نموده است.
88 ـ قاضی جواد بن ابراهیم بن محمد ساباط هجری بصری حنفی (1188 ـ 1250)که نخست مسیحی بود و ازآن پس گرایش به اسلام پیدا کرددر«البراهین الساباطیة فیما یستقیم به دعائم الملة المحمدیة» چاپ عراق به نقل علامه نوری در «کشف الاستار»
89 ـ شیخ عبدالکریم یمانی (در گذشته قبل از 1291) ضمن اشعاریکه پیرامون حضرت مهدی سروده و در «ینابیع المودة» باب 84 آنها را عیناً آورده است.
90 ـ محدت عالیقدر،سلیمان بن ابراهیم قندوری حنفی معروف به خواجه کلان (1220 ـ 1294) در «ینابیع المودة، آخر باب 56 و آخر باب 79، که بارها در ترکیه، هند، عراق، ایران، در هفتمین بار به سال 1384 در نجف اشرف به چاپ رسیده است.
91 ـ شیخ حسن عدوی حمزاوی شافعی مصری 1303 در «مشارق الانوار فی فوز اهل الاعتبار» چاپ مصر.
92 ـ مؤلف «تشیید المبانی» در گذشته قبل از 1306 به نقل علامه محقق میر حامد حسین نیشابوری هندی در «استقصاء الافهام» ص 103 چاپ لکهنو.
93 ـ سید مؤمن بن حسن بن مؤمن شبلخی مصری (1252 ـ بعد از 1308) در فصل ویژه حضرت مهدی (علیه السلام) در «نورالابصار» ص 150، جاپ مصر 1322.
94 ـ محمود بن وهیب قزاغولی بغدادی حنفی در کتاب «جوهرة الکلام» مطبوع ص 157 در فصلی که تحت عنوان «المجلس الثلاثون فی فضائل محمد المهدی رضی اللّه عنه» ویژه حضرت مهدی گشوده به ولادت و غیبت آن بزرگوار اعتراف کرده است.
95 ـ عماد الدین حنفی به نقل علامه نوری از بعضی اصحاب خود در «کشف الاستار ص 60» اعتراف به ولادت حضرت مهدی نموده علامه
نوری از نص کلام او اظهار بی اطلاعی کرده است.
96 ـ فاضل محقق قاضی بهلول بهجت افندی قندوزی زنگه زوری در گذشته (1350) در «محاکمه در تاریخ آل محمد» که از ترکی به فارسی ترجمه و بالغ بر 10 مرتبه در ایران به چاپ رسیده و نمایشگر عالی ترین و محققانه ترین بحث درباره امامت است.
97 ـ شیخ عبیداللّه امرتسری حنفی معاصر در «ارجح المطالب فی عد مناقب اسداللّه الغالب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب» که به زبان اردو ص 377 نگارش و در لاهور به چاپ رسیده است.
98 ـ سید عبدالرزاق شاکر بدری شافعی معاصر در کتاب خود «سیرة الامام العاشر، علی الهادی» ص 131.
99 ـ محمد ثفیق غربال، مورخ شهیر و عضو مجمع لغوی در قاهره (1311 ـ 1381) در «دایرة المعارف…» که به قلم گروهی از متخصصین در 2000 صفحه نگارش یافته و به سال 1965 در قاهره به چاپ رسیده، زیر عنوان: «الائمة الاثنا عشریة» نوشته است که حضرت مهدی در سنه 873 میلادی (که همزمان با 260 هجری آغاز غیبت صغری می باشد) غایب گردیده.
100 ـ خیرالدین بن محمود بن محمد زرکلی دمشقی (1310 ـ 1396) در «الاعلام ـ ج 6 ص 80» چاپ سوم ضمن فصلی که به نام محمد بن الحسن العسکری باز نموده اعتراف به ولادت آن حضرت کرده است.
101 ـ یونس احمد سامرایی در کتاب«سامراء فی ادب القرن الثالث الهجری»که با همکاری دانشگاه بغداد به سال 1968 میلادی به چاپ
رسیده درص 46 پیرامون واژه«عسکری»گوید:گروهی ازشخصیتها حامل نسبت به این کلمه اند،از جمله ابوالحسن علی هادی بن محمد الجواد العسکری و فرزندش حسن بن علی و ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکری و او مهدی منتظر است.
