مذاهب می گویند بشریت در آینده به درجه و رتبتی خواهد رسید که تابعیت از هوی و هوس و تابعیت از شخص را به کناری خواهد گذارد. همه تابع قانون خواهند شد، آن هم قانون خدائی که در آن کینه جوئی، بدخواهی، بالا بردن فردی به ناحق و فرو گذاردن حق کسی مطرح نباشد.
آری، در آینده قانون خدا می آید زیرا مردم از قانون بشری سر خورده اند، آن را حافظ منافع خود نمی شمارند، برای آن ارج و بهائی قائل نیستند. زیرا قوانین بشری آینده نگری ندارند. وسعت دید و نظر ندارند، تنها خیر و صلاح جامعه ای محدود وجوب معدود را می پسندند.
وقتی قانون بشر قانون الهی باشد در آن نفع گروهی به زیان گروهی دیگر مطرح نیست، خیر رسانی برای عده ای و زبان بخشی برای عده ای دیگر نخواهد بود. کسی عقده ای از اجرای آن نخواهد داشت. کسی خود از فوق قانون و دارای مصونیت نخواهد شناخت. حتی حاکم و رهبر جامعه هم خود را موظف به رعایت قانون و اجرای آن خواهد دانست.
