در جنبه اجتماعی نوع آداب و رسوم، اخلاق، امید زندگی برای همگان یکسان نیست. همگان از یک گونه حرمت اجتماعی برخوردار نیستند. نظام کاستی عملا در جوامع به نام متمدن وجود دارد و در اثر آن فقیر نمی تواند رشد کند و تحرک اجتماعی داشته باشد.
هنوز در کشوری چون هلند بحث آن است که چرا دختر خانمی از شاهزادگان با معلمی فقیر ازدواج کرده است و بخاطر آن او را از امکان رسیدن به سلطنت دور داشتید. هنوز در آمریکا سفید و سیاه نمی توانند بگونه ای مسالمت آمیز در یک محله زندگی کنند، به یک سینما بروند، در یک مدرسه تحصیل کنند، در یک کلیسا به عبادت بپردازند
هنوز در نقاط مختلف جهان بحث سفید و سیاه و حتی سفید و سفید مطرح است. هنوز بزرگان و سردمداران جهان گرفتار طرز فکر ناسیونالیستی هستند، همه چیز و سعادت را برای خود می طلبند نه برای غیر، مرگ را برای همسایه می خواهند نه خود.
هنوز در سطحی جهان ما مواجه با حق و تو هستیم و عده ای خود را برتر، با هوش تر و زرنگتر از دیگران می دانند و قائلند رای آنها برای دیگران برتری دارد
هنوز امید زندگی برای همگان مساوی نیست، میزان مرگ و میر برای کودکان در کشورهای مختلف متفاوت است. در جوامع پیشرفته این میزان 3 در صد در جوامع عقب مانده بیش از 40 در صد است. همگان از بهداشت
مساوی و آساش و استراحت و تفریح مساوی بعلت وجود ضوابط تبعیض را برخوردار نیستند.
