بر خلاف آنچه بعضی فکر می کنند رابطه امام در زمان غیبت به کلی از مردم بریده نیست بلکه آن گونه که از روایات اسلامی بر می آید گروه کوچکی از آماده ترین افراد که سری پرشور از عشق خدا، و دلی پر ایمان و اخلاقی فوق العاده برای تحقق بخشیدن به آرمان اصلاح جهان دارند با او در ارتباطند.
معنی غیبت امام این نیست که او به شکل یک روح نامرئی و یا اشعه ای ناپیدا در می آید، بلکه او از یک زندگی طبیعی آرام برخوردار است. به طور ناشناخته در میان همین انسانها رفت و آمد دارد و دلهای بسیار آماده را بر می گزیند و در اختیار می گیرد و بیش از پیش آماده می کند و می سازد.
افراد مستعد به تفاوت میزان استعداد و شایستگی خود، توفیق درک این سعادت را پیدا می کنند. بعضی چند لحظه یا چند روز و برخی سالها با او در تماس نزدیک هستند به تعبیر روشنتر: آنها کسانی هستند که آنچنان
بر بال و پر دانش و تقوی قرار گرفته و بالا رفته اند که همچون مسافران هواپیماهای دور پرواز بر فراز ابرها قرار می گیرند.
به هر حال تربیت این گروه یکی دیگر از فلسفه های وجود او در این دوران است.
