حضرت امام مهدی – علیه السلام – بعد از فوت عثمان بن سعید، به فرزند دانشمند او «محمد بن عثمان» تسلیت فرستاد:
«انا لله و انا الیه راجعون، باید تسلیم امر خدا و راضی به قضای او شد. پدرت با خوشبختی زندگی کرد و با ستایش فوت کرد، پس رحمت خدا بر او باد و خداوند او را به اولیا و دوستان خود ملحق فرماید. پدر تو دایما در اجرای امر امامان – علیهم السلام – کوشش داشت و در آنچه موجب قرب به خدا بود، تلاش می کرد، خداوند او را رو سفید گرداند.
خدا جزای زیاد به تو دهد… و از سعادت آن مرحوم همین بس که مثل تو فرزندی دارد، قائم مقام او می شود و بر او رحمت می فرستد و من هم می گویم
شکر خدای را؛ زیرا دلها و شیعیان به تو و آنچه را که خداوند در تو قرار داده، شادند، خدا تو را یاری و کمک نماید و موفق بدارد و ولی و حافظ و نگاهدار تو باشد».
این جملات، بر حزن و اندوه حضرت صاحب العصر – علیه السلام – دلالت می کند که برای نایب و نماینده خود جناب «عثمان بن سعید» که شخص با ایمان و با تقوا است ابراز داشته است، همچنانکه نهایت اطمینان و اعتماد خود را به فرزند او «ابوجعفر محمد بن عثمان» که صاحب صفات عالی و اخلاق حسنه است، اظهار فرموده…
