قرآن با توجّه به این عوامل، در تکلیف مردم به حرکت، اهتمام ویژه اى نشان داده است. اگر این رنج ها و مشقّت ها در حرکت توحیدى نبود، این همه تأکید وجهى نداشت:
(قوموا لِلّه قانتین)(1) «خاضعانه براى خدا به پاخیزید».
(وَأمُر بالمعروف وَانْهَ عن المنکر واصْبِرْ على ما اصابکَ)(2)، «به کار پسندیده وادار واز کار ناپسند بازدار وبر آسیبى که بر تو وارد
آید شکیبا باش».
(فَاسْتَقِمْ کَما اُمِرتَ)(3) «پس همان گونه که دستور یافته اى ایستادگى کن».
(اُدع الى سبیلِ ربِّکَ)(4) «به راه پروردگارت دعوت کن».
(اِقْرأ باسم ربّکَ)(5) «به نام پروردگارت بخوان».
(جاهد الکفّار والمنافقین)(6) «با کافران ومنافقان جهاد کن».
(وَ جاهِدُوا فى سبیل اللّهِ)(7) «ودر راه خدا جهاد کنید».
(اِنفروا خِفافاً وثقالاً وَجاهِدوا باَموالکم وانفسکم فى سبیل اللّهِ)(8) «سبکبار و گران بار بسیج شوید وبا مال وجانتان در راه خدا جهاد کنید».
(وَاقتلوهم حیث ثقفتموهم)(9) «و هر کجا به ایشان دست یافتید، آنان را بکشید».
(وَ قاتِلوا فى سبیلِ اللّهِ الذینَ یُقاتلونکم)(10) «و در راه خدا با کسانى که با شما مى جنگند، بجنگید».
(و قاتلوهم حتّى لا تکون فتنةٌ)(11) «و با آنان بجنگید تا فتنه اى بر جاى نماند».
تمام اینها آموزه هاى انقلابى در راستاى تغییر وضع موجود و نشاندن توحید به جاى شرک و از بین بردن فتنه ها ورفع موانع از مسیر دعوت به سوى خداوند است.
1) بقره (2) آیه 238.
2) لقمان (31) آیه 17.
3) هود (11) آیه 112.
4) نحل (16) آیه 125.
5) علق (96) آیه 1.
6) توبه (9) آیه 73.
7) بقره (2) آیه 218.
8) توبه (9) آیه 41.
9) بقره (2) آیه 191.
10) بقره (2) آیه 190.
11) انفال (8) آیه 39.
