حضرت امام رضا – علیه السلام – هم به مسلمین بشارت داده که حضرت بقیه الله فی الارضین ظهور خواهد کرد، از باب نمونه:
الف – شاعر اهل بیت، «دعبل خزاعی» خدمت امام رضا – علیه السلام – رسید و قصیدهی خود را که مشتمل بر مصایب اهل بیت از سوی بنی امیه و بنی عباس بود، قرائت کرد و اول آن قصیده این است:
مدارس آیات خلت من تلاوه
و منزل وحی مقفر العرصات
و وقتی که به این قسمت قصیدهاش رسید:
فلولا الذی ارجوه فی الیوم او غد
لقطع قلبی اثرکم حسرات
حضرت رضا – علیه السلام – سرش را بالا گرفت تا بشنود که آرزوی خزاعی چیست؟ آرزویی که اگر نبود، حسرتها جانش را می گرفت. دعبل ادامه داد و چنین خواند:
خروج امام لا محالة خارج
یقوم علی اسم الله و البرکات
یمیز فینا کل حق و باطل
و یجری علی النعماء و النقمات
حضرت امام رضا – علیه السلام – به گریه افتاد و گریهی سختی نمود و به دعبل، این شاعر مظلومها و شکنجه دیدهها توجه کرد و به او فرمود:«ای خزاعی! در حقیقت، روح القدس، این دو بیت شعر را با زبان تو نطق کرد. و آیا می دانی که آن امام کیست و چه وقت قیام می کند؟»
«دعبل» با علاقه گفت: نه ای مولای من! البته من شنیدهام که امامی از شما خروج می کند و زمین را از فساد، تطهیر و از عدل پر می کند. حضرت امام رضا – علیه السلام- شروع کرد به معرفی مصلح اعظم حضرت مهدی – علیه السلام –
و چنین فرمود:
«ای دعبل! امام بعد از من پسرم محمد و بعد از او پسرش علی و بعد از علی پسرش حسن و بعد از حسن پسرش حجة الله قائم می باشد که در ایام غیبت، مورد انتظار می‌باشد و مومنین بعد از ظهورش از او پیروی می کنند و اگر یک روز از دنیا باقی نمانده باشد، خداوند متعال همان روز را طولانی می کند تا آن حضرت ظهور نماید و زمین را از عدالت پر کند بعد از آنکه از ظلم و جور، پر شده باشد. و اما اینکه چه موقع قیام می کند، این خبر دادن از وقت آن است و به تحقیق پدرم از جدم از پدرش از پدران بزرگوارش از علی – علیه السلام – برایم حیدث کرد که به پیغمبر اسلام – صلی الله علیه و آله و سلم – گفته شد: این قائم از ذریهی تو چه موقع قیام می کند؟ پس فرمود: مثل او همانند ساعت قیامت است که فقط خدای عزوجل خبر دارد و ناگهان واقع می شود».(1)
ب- «حسن بن خالد» از امام علی بن موسی الرضا – علیه السلام – روایت کرده است که فرمود: «کسی که ورع ندارد، دیندار نیست و کسی که تقیه ندارد، دارای ایمان نمی باشد. و شریفترین شما نزد خدا اتقای شما یعنی عالمترین شما به تقیه است».
به آن حضرت گفته شد تا کی ای فرزند رسول خدا؟
فرمود:«تا روز وقت معلوم و آن روز خروج قائم ماست، پس کسی که قبل از ظهور قائم ما، تقیه را ترک کند از ما نیست».
به آن حضرت گفته شد ای فرزند رسول خدا! قائم شما چه کسی است؟
فرمود:«چهارمین فرزند من، فرزند سیدهی کنیزان است که زمین را از هر
ظلم و ستمی تطهیر می کند و آن کسی است که ولادتش مورد شک خیلی از مردم قرار می گیرد و او صاحب غیبت است و وقتی که ظهور کند، نورافشانی می کند و ترازوی عدل را بین مردم برقرار می کند و به احدی ظلم نمی شود و او کسی است که بر زمین محیط است و از آسمان منادی ندا می کند و مردم را به سوی او می خواند و همهی اهل زمین آن ندا را می شنوند و چنین صدا می زند:
«آگاه باشید که حجت خدا کنار بیت الله ظهور کرده، پس، از او تبعیت کنید؛ زیرا حق در او و با اوست و آن قول خداست که می فرماید: (ان نشا ننزل علیهم من السماء آیه فظلت اعناقهم لها خاضعین)(2) و قول خداوند عزوجل است که می فرماید:(یوم ینادی المناد من مکان قریب- یوم یسمعون الصیحه بالحق ذلک یوم الخروج)(3)؛ یعنی خروج فرزندم مهدی قائم – علیه السلام -».(4)
اینها بعضی از احادیثی بود که از امام رضا – علیه السلام – در شان امام منتظر – علیه السلام – رسیده بود و مضمون همهی این احادیث این است که امام زمان به زودی مصدر نور در تمام کرهی زمین خواهد شد.
1) غایه المرام، ص 696.
2) شعرا : 4.
3) ق : 41 – 42.
4) فرائد المسلمین، کفایة الاثر.
