شیخ جلیل حاج ملا سلطان على روضه خوان تبریزى- که از جمله عبّاد و زهّاد بود- نقل مىکند:
در عالم رؤیا به حضور حضرت بقیة الله- ارواحنا فداه- مشرف شده، خدمت ایشان عرض کردم: مولاى من! آنچه در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده که مىفرمایید:
«فلاندبنّک صباحا و مساء و لابکین علیک بدل الدّموع دما ؛ اى جدّ غریبم! من هر صبح و شام بر تو گریه مىکنم و به جاى اشک، خون گریه مىکنم» صحیح است؟ فرمود: بلى صحیح است.
عرض کردم: آن مصیبتى که در آن به جاى اشک خون گریه مىکنید، کدام است؟ آیا مصیبت حضرت على اکبر است؟ فرمود: نه، اگر على اکبر زنده بود، در این مصیبت او هم خون گریه مىکرد.
گفتم: آیا مصیبت حضرت عباس است؟ فرمود: نه، اگر عباس در حیات بود، او هم در این مصیبت خون گریه مىکرد.
عرض کردم: لابد مصیبت حضرت سید الشهداء علیه السّلام است. فرمودند: نه، اگر حضرت سید الشهداء علیه السّلام هم در حیات بود، در این مصیبت خون گریه مىکرد.
عرض کردم: پس این کدام مصیبت است که من نمىدانم؟ فرمودند: آن مصیبت، مصیبت اسیرى زینب است.(1)
1) العبقرى الحسان، ج 1، ص 98، س 7.
