یکى از رابطههاى دقیق بین این دو امام همام علیه السّلام و قیامشان، مرکز حکومت آن دو است.
امام حسین علیه السّلام از مکه به جانب کوفه، رهسپار بود و شاید با رسیدن به کوفه، مانند پدر بزرگوار خود آنجا را مقرّ حکومت خویش قرار مىداد؛ ولى سپاهیان یزید، راه را بر آن حضرت بستند و او در دوم محرّم، در کربلا منزل نمود.
زمانى که خورشید تابناک مکه، ظهور کند، کوفه را به عنوان مقر حکومت خود بر خواهد گزید. امام محمد باقر علیه السّلام مىفرماید: «مهدى قیام مىکند و به سوى کوفه مىرود و منزلش را آنجا قرار مىدهد».(1)
همچنین مىفرماید: «هنگامى که قائم ما قیام کند و به کوفه برود، هیچ مؤمنى نخواهد بود، مگر آن که در آن شهر، در کنار مهدى سکونت مىگزیند، یا به آن شهر مىرود».(2)
ابو بکر حضرمى مىگوید: به امام محمد باقر یا امام صادق علیه السّلام گفتم:
کدام سرزمین پس از حرم خدا و حرم پیامبرش بافضیلتتر است؟ فرمود: «اى ابا بکر! سرزمین کوفه که جایگاه پاکى است و در آن مسجد سهله قرار دارد و مسجدى که همه پیامبران در آن نماز خواندهاند. آن جا عدالت الهى پدیدار مىگردد و قائم به عدل و قیامکنندگان پس از او از همانجا خواهند بود. آنجا، جایگاه پیامبران و جانشینان صالح آنان است».(3)
امام صادق علیه السّلام از مسجد سهله یاد کرد و فرمود: «آن خانه صاحب ما (مهدى موعود) است؛ زمانى که با خاندانش در آنجا سکونت گزیند».(4)
از مجموع این روایات فهمیده مىشود که شهر کوفه، پایگاه اصلى فعالیتها و مرکز فرمانروایى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشّریف خواهد بود، پایگاهى که زمانى مقر حکومت امیر مؤمنان علیه السّلام بود و امام حسین علیه السّلام به آن سو مىرفت.
1) قصص الانبیاء، راوندى، ص 80؛ بحار الانوار، ج 52، ص 225؛ چشمانداز، ص 170.
2) بحار الانوار، ج 52، ص 385؛ غیبة طوسى، ص 275با اندکی تفاوت؛ چشمانداز، ص 170.
3) کامل الزیارات، ص 30؛ مستدرک الوسائل، ج 3، ص 416؛ چشمانداز، ص 170.
4) کافى، ج 3، ص 415؛ ارشاد، ص 362؛ التهذیب، ج 3، ص 253؛ غیبت طوسى، ص 283؛ وسائل الشیعه، ج 3، ص 532؛ بحار الانوار، ج 52، ص 331.
