یکی از عواملی که سبب کنارهگیری پیامبران از قوم خود میشد، حفظ جان خویش بود. آنها برای اینکه بتوانند در فرصتی دیگر رسالت خود را به انجام رسانند در شرایطی که مورد تهدید قرار میگرفتند مخفی میشدند همانگونه که پیامبر اسلامعلیه السلام از مکّه بیرون رفت و در غار پنهان شد. البته همه اینها به دستور و اراده خداوند است.
درباره حضرت مهدیعلیه السلام و علت غیبت او نیز در روایات متعدد چنین امری بیان شده است.
امام صادقعلیه السلام فرمود:
امام منتظر، پیش از قیام خود، مدتی از چشمها غایب خواهد شد. از علّت آن سؤال شد. حضرت فرمود: برجانِ خویش بیمناک است.(1)
هر چند شهادت آرزوی مردان خداست ولی شهادتی مطلوب است که در میدان انجام وظیفه الهی و به صلاح جامعه و دین خدا باشد. امّا آنگاه که کشته شدن فرد به معنی به هدر رفتن و از دست رفتن اهداف باشد، ترس از قتل، امری عقلی و پسندیده است. کشته شدن امام دوازدهم که آخرین ذخیره الهی است به معنی فرو ریختن کعبه
آمال و آرزوی تمام انبیاء و اولیاءعلیهم السلام و تحقق نیافتن وعده پروردگار در تشکیل حکومت عدل جهانی است.
گفتنی است که در روایات نکتههای دیگری نیز درباره علّت غیبت امام دوازدهمعلیه السلام بیان گردیده است که برای رعایت اختصار از ذکر آنها خودداری میشود ولی آنچه مهم است اینکه همانگونه که پیش از این گذشت؛ «غیبت»، سرّی از اسرار الهی است و علت اصلی و اساسی آن پس از ظهور آشکار خواهد شد و آنچه بیان شد عواملی است که در غیبت امام عصرعلیه السلام تأثیر گذار بوده است.
1) کمالالدین، ج 2، باب 44، ح 7، ص 233.
