«عثمان بن سعید» سالهای مدیدی در خدمت ائمه اطهار – سلام الله علیهم – بوده و هنگامی که یازده ساله بود، این تفویق و شرافت پیدا کرد که در خدمت امامان معصوم – علیهم السلام – باشد.
در آن عصر، خفقان و مخصوصا در دوران حکومت بنی عباس و متوکل ستمکار عباسی که امامان اهل بیت – علیهم السلام – در نهایت سختی و فشار و زیر نظر و در احاطه پلیس مخفی قرار داشته اند، جناب عثمان بن سعید، جهت خدمت به اهداف مقدس ولایت و امامت، خود را – ظاهرا – روغن فروش جلوه می داد تا جایی که لقب «سمان» پیدا می کند و با این پوشش، حلقه وصل بین شیعیان و امام معصوم – علیه السلام – می شود. شیعیان، وجوهات شرعی خود را به او می رساندند و او هم آنها را در ظروف روغن قرار می داده و به حضرت امام هادی – علیه السلام – و پس از آن حضرت، به امام حسن عسگری – علیه السلام – می رسانده است و با این شیوه، برخی از مشکلات اقتصادی ائمه – علیهم السلام – را برطرف می کرده است. و پس از آن دو امام – علیهماالسلام – به نیابت حضرت امام منتظر- علیه السلام – هم نایل می شود.
