1- «محمد بن حنفیه» روایت میکند که مردی از حضرت علی – علیه السلام – از امام مهدی – علیه السلام – پرسید، حضرت جواب فرمود:«در آخر الزمان ظهور میکند». سپس اوصاف یاران آن حضرت را ذکر می کند و میفرماید:«پس خداوند متعال قومی را برای او جمع می کند که همانند پارههای ابر پراکنده بودند و بین آنان الفت برقرار میکند و از هیچ کس وحشتی ندارند و…»(1)
معنای این حدیث آن است که یاران آن حضرت در امر دین، بصیرت دارند و بینات خدا بر آنها تمام است و از ملحق شدن و خارج شدن کسی به جمع آنان خوشحال و محزون نمی شوند. و قلبهای آنان به عنایت خدا آکنده از ایمان است و در خدمت اسلام و ارزشها و اهداف آن حضرت قرار دارند.
2- حضرت علی – علیه السلام – در وصف آنان می فرماید:«آنان گروهی هستند که بر خدا به صبر منت نمی گذارند و در بذل جانشان در راه حق، خود را تعظیم نمی نمایند…».(2)
3- حضرت امیرالمومنین – علیه السلام – در وصف آنان می فرماید:«آنان از مجاهدین در راه خدا هستند و متکبرین و طاغوتها آنان را ذلیل می دانند و در زمین، قدرشان مجهول است ولی در آسمانها معروفند».(3)
4- «محی الدین عربی» گفته است: اهل معرفت به خدا، از کسانی که اهل حقیقت هستند با آن حضرت بیعت می کنند و اینان مردان خدا می باشند و دعوت آن حضرت را لبیک می گویند و یاریش می نمایند، اینان وزرایی هستند که سنگینی کارهای دولتش را به دوش می گیرند… خداوند متعال گروهی را که آان را بر حقایق با کشف و شهود مطلع ساخته به وزارت آن حضرت نایل می فرماید».
1) مستدرک حاکم 4 : 554.
2) ینابیع الموده، ص 437.
3) همان مدرک.