دعا یک امر اجتناب ناپذیر است، به این معنی مسلمان یا غیر مسلمان هنگام شدائد در درون خود یک قدرتی را حس می کند که آن قدرت می تواند مشکل و یا مشکلاتش را حل کند. اما مردم از نظر دعا کردن بر چند گروهند:
1 – گروهی اعتقاد به دعا ندارند.
2 – افرادی اعتقاد دارند ولی فقط هنگام برخورد با مشکلات دعا می کنند مثلا وقتی که دانستند گرفتار بیماری صعب العلاج و یا لا علاج شدند دست به دعا بر می دارند و وقتی نجات یافتند دیگر با خدا سر و کاری ندارند چنانچه در قرآن مجید آمده: و اذا رکبوا فی الفلک دعوا الله مخلصین له الدین فلما نجیهم الی البر اذا هم
یشرکون.(1) زمانی که در کشتی می نشینند خدا را با اخلاص می خوانند ولی وقتی که نجات یافتند و به ساحل رسیدند باز به حالت شرک بر می گردند. و یا در آیه دیگر می خوانیم: و اذا مس الانسان الضر دعانا لجنبه او قاعدا او قائما فلما کشفنا عنه ضره مر کان لم یدعنا الی ضر مسه کذلک زین للمسرفین ما کانوا یعملون.(2) وقتی که به انسان آسیبی می رسد از هر جهت ما را می خواند (خوابیده و نشسته و ایستاده) اما زمانی که آسیب و ناراحتی را از وی برطرف کردیم می رود مثل آن که اصلا درباره گرفتاریش با ما تماس نگرفته است.
3 – افرادی که پیوسته در دعا هستند و دعا را سلاح و اسلحه خود می دانند و به دعا عشق می ورزند، این گونه افراد شایسته ستایشند و خداوند متعال هم وعده استجابت
دعا داده، آنجائی که می فرماید: ادعونی استجب لکم.(3) دعا کنید تا مستجاب کنم. چون چنین است: لذا حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرماید:
متن پیام
اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم.(4) برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید، زیرا همین دعای شما موجب گشایش کارهای شما است. شایان ذکر است که فرج گر چه به معنای گشایش می باشد ولی از بیان حضرت ولی عصر (عج) این گونه استفاده می کنیم: برای ظهور امام زمان بسیار دعا کنید که همین دعاها موجب ظهور حضرت خواهد شد.
1) سوره عنکبوت: آیه 65.
2) سوره روم: آیه 12.
3) سوره غافر: آیه 60.
4) کمال الدین: صفحه 485.
