خدمت در محضر امام حسین علیه السّلام و توفیق یارى حضرت و شمشیر زدن در رکاب او، بزرگترین توفیقات الهى بود که نصیب عدهاى از خواص عصر امام حسین علیه السّلام شد.همچنان که فراهم نمودن شرایط و مقدمات ظهور حضرت ولى عصر عجّل الله تعالى فرجه الشّریف و توفیق جنگیدن در رکاب آن بزرگوار، از دیگر موهبتهاى الهى است که نصیب عدهاى از خواص مىشود. در عظمت و شرافت خدمتگذارى، نصرت به آن آستان بلند، همین بس که امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشّریف نیز عاشق جدّ بزرگوار خود و مشتاق خدمت به او است. آن حضرت در زیارت ناحیه مقدّسه(1) مىفرماید:
«و لئن اخرتنى الدهور و عاقنى عن نصرک المقدور لأندّبنّک صباحا و مساء و لأبکینّ لک (علیک) بدل الدموع دما؛ اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و مقدّرات از یارى و نصرت تو در روز عاشورا بازداشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه مىکنم و به جاى قطرات اشک، بر تو خون مىگریم».
آرى، یارى امام مهدى عجّل الله تعالى فرجه الشّریف، عبادتى بزرگ است، چرا که در حقیقت خدمت به تمام پیامبران و اوصیا و امامان معصوم علیهم السّلام مىباشد؛ زیرا او آخرین حجت الهى است و اراده خداوند بر آن تعلق یافته که زحمات طاقتفرساى همه پیامبران را، به دست با کفایت آخرین حجت خود به ثمر رساند. اگر نهضت جهانى آن ولى الله اعظم عجّل الله تعالى فرجه الشّریف، از برنامه جهانى
خلقت حذف شود، برنامه همه پیامبران عقیم گشته و هدف نهایى فرستادن رسولان و تشریع ادیان ضایع و تباه مىشود.(2)
خدمت به امام عصر علیه السّلام، مطلوب امام صادق علیه السّلام نیز بوده است. «خلّاد بن قصّار مىگوید: از امام صادق علیه السّلام پرسیدند: آیا قائم متولد شده است؟ فرمود:
«لا و لو ادرکته لخدمته ایام حیاتى؛ نه متولد نشده ولى اگر من او را درک مىکردم، همه عمر را با خدمتگزارى او سپرى مىکردم».(3)
هنگامى که امام معصوم علیه السّلام در حق حضرت بقیة الله عجّل الله تعالى فرجه الشّریف چنین تعبیرى به کار مىبرد؛ مقام رفیع یاران آن حضرت و ارزش خدمت به آیین «انتظار» روشن مىشود.
1) گفتنی است که این زیارت منتسب به امام عصر علیه السلام است؛ ولی در انتساب آن به حضرت تردید های جدی وجود دارد (ر.ک:بحار الانوار، ج 98،ص320).
2) یاد مهدی، ص 199.
3) بحار الانوار، ج 51، ص148.
