از امام حسین علیه السلام گزارش شده که فرمودند:
حضور پیامبر وارد شدم. ابی فرزند کعب، نزد آن حضرت بود. رسول خدا رو به من نموده فرمودند: درود و خوش آمد به تو ای اباعبدالله که زینت آسمانها و زمین هستی.
وقتی ابی این جمله را شنید، از روی تعجب پرسید: ای رسول خدا، چگونه احدی غیر از شما، زینت آسمانها و زمین باشد؟!
حضرت فرمودند: ای ابی، سوگند به خداوندی که مرا به حق برانگیخت و منصب نبوت بخشید، قطعا مقام حسین بن علی در آسمان، برتر و بزرگتر و والاتر از مقامش در زمین است. چه آنکه بر طرف راست عرش الهی نوشته شده:
حسین، فروغ هدایت و کشتی نجات است.
سپس پیامبر اکرم به طور مفصل و با بیانی گسترده و ملکوتی، به شرح صفات و کرامات و مقامات فرزندان معصوم حضرت حسین علیه السلام پرداختند و نیایشهای هر یک از این نه امام را تعلیم نمودند و آثار و برکات این دعاها را خاطر نشان نمودند از جمله دربارهی
آخرین جانشین و وصی خود، فرزند امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
خداوند متعال، از وی فرزندی پدید آورد پربرکت، تزکیه شده، خوب و پاک و پاکیزه، هر شخص با ایمانی که در عالم میثاق و جهان قبل از این دنیا، با خدا پیمان ولایت بست و پروردگار بر ولایت، از او پیمان گرفت، به وجود فرزند امام حسن عسکری علیه السلام خشنود و خرم دل و راضی گردد و هر منکر و شخص ناباوری به او کافر شود.
آنگاه رسول گرامی، به بیان ویژگیها و نشانههای ظهور و برخی از حوادثی که هنگام قیامش رخ میدهد پرداختند و ضمن آن فرمودند:
ای ابی، خوشا به حال هر که او را ملاقات کند و خوشا به حال هر که وی را دوست بدارد و به امامت و ولایتش معتقد باشد.
بعد دربارهی مقام دوازده امام که جانشینان راستین پیامبر میباشند، چنین اعلام داشتند:
مثل این پیشوایان همانند مشک است که بوی خوش و رائحهی دل انگیزش همه جا را گرفته و هرگز تغییر نیابد و مثل آنان در آسمان، بسان ماه درخشنده و تابناکی است که هرگز فروعش پایان نپذیرد و نورش خاموش نگردد.
در این هنگام ابی پرسید: ای رسول خدا، حال این امامان و مقام آنان در پیشگاه الهی چگونه است؟
پیامبر فرموند: خداوند متعال، دوازده خاتم و دوازده صحیفه
برای من فرستاد که نام هر امامی بر خاتمش نقش بسته و صفت هر امامی در صحیفهاش مکتوب گردیده است و الحمد لله رب العالمین.
این رویداد تاریخی و گفتار ملکوتی که حدیث نگار نامی، ابراهیم بن محمد جوینی خراسانی، از بزرگان عامه در قرن هفتم و هشتم هجری، آن را با تفصیل کامل در جلد دوم کتاب «فرائد السمطین» باب سی و پنجم صفحهی 155 تا 159 ثبت نموده است یکی دیگر از نصوص امامت به شمار میآید و در زمرهی اسنادی است که به روشنی مقام خلافت و جانشینی دوازده امام معصوم را بعد از رسول گرامی اسلام اثبات میکند.
