رباعیات‏

اى حسن تو جلوه‏گر ز اسماء و صفات

روى تو نهان در تتق این جلوات‏

اندیشه کجا به کبریاى تو رسد؟

هیهات از این خیال فاسد، هیهات‏

اى نسخه اصل خوبى و یکتائى

سرچشمه آبروى هر زیبایى‏

روشن بود از جمال تو هر دو جهان

پنهانى تو ز غایت پیدائى‏

اى حسن تو مجموعه هر زیبائى

وز هر دو جهان ز عشق تو شیدائى‏

نگذاشته داغ تو دلى را بى‏درد

سوداى تو کرده عالمى سودائى‏

از نور نبى واقف این راه شدیم

وز مهر على عارف باللّه شدیم‏

چون پیروى نبى و آلش کردیم

ز اسرار حقایق همه آگاه شدیم‏

مهر تو سرشته حق در آب و گل من

جا کرده چو جان به تن در آب و گل من‏

از مهر على و مهر اولاد على است

محصول دو عالم من و حاصل من‏

یا رب تو مرا به کرده زشت مگیر

از معصیتم بگذر و طاعت بپذیر

چون مهر تو و نبى و اولاد نبى

نزد تو شفاعتم کند، دستم گیر

اى فیض بیا به جانب حق رو کن

این روى و ریاى خلق را یکسو کن‏

کارى که به میزان خدا ناید راست

برهم زن و با جهانیان یکرو کن‏

نى اهل دلى که بشنوم زو رازى

نى هم نفسى که با شدم دمسازى‏

کى باشد و کى که با پر و بال فنا

در عالم لا مکان کنم پروازى‏

زین دار فنا پاى کشیدن خوشتر

پیوند ز غیر حق بریدن خوشتر

اى فیض مکن علاج گوشت زنهار

کافسانه دهر ناشنیدن خوشتر