««رَجْعَت» از مُعْتَقَداتِ مهمِّ ما شیعیان و از مُسَلَّماتِ مذهبِ ماست که أحادیثِ متعدّد درباره آن داریم.
از برایِ أحادیثِ رَجْعَت، نمونه را، نگر: بحارالأنوار (ط. 110 جلدی)، 53 : 144 – 39؛ و: مختصرالبصائر، تحقیق مشتاق المُظَفَّر، 170 – 87 و 498 – 429 (بیش از 140 حدیث)؛ و: موسوعة أحادیث أهلالبیت علیهمالسّلام، هادی النّجفی، 136:4».
«عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَر، قالَ: ذَکَرْنا الْقائمَ – عَلَیْهِ السَّلام – وَ منْ ماتَ مِنْ أَصْحابِنا یَنْتَظِرُهُ(1)؛ فَقالَ لَنا أَبُوعَبْدِاللّهِ – عَلَیْهِ السَّلام -:
إِذَا قَامَ أُتِیَ الْمُؤْمِنُ فی قَبْرِهِ فَیُقالُ لَهُ: یا هذا! إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صاحِبُکَ فَإِنْ تَشَأْ(2) أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ(2) أَنْ تُقیمَ فی کَرامَةِ رَبِّکَ فَأَقِمْ.»(3)
(یعنی:
از مُفَضَّل بن عُمَر منقول است که گفت: از قائِم – علیه السّلام – و از کسانی از دوستانمان [/ هَمْکیشانمان] که درگذشتند و او را انتظار میبُردند، یاد کردیم. حضرتِ أبوعبداللّه [یعنی: إمامِ صادق] – علیه السّلام – به ما فرمود:
هنگامی که او قیام کُنَد، به سراغِ مؤمن آیند در گورش و او را گویند: ای فُلان! صاحبِ تو ظهور کرده است؛ پس اگر میخواهی که به او مُلْحَق شوی، مُلْحَق شو، و اگر میخواهی [همچُنان در گور] در کَرامتِ پروردگارت مُقیم باشی، مُقیم باش).
1) «در الغیبهیِ چاپی «تنتظره» است و همچُنین در متنِ مطبوعِ چهلحدیثِ عربی».
2) «در متنِ مطبوعِ چهل حدیثِ عربی «تشاء» بود؛ موافقِ بحارالأنوارِ (ط. دُریابِ نجفی) و بعضِ منابعِ دیگر إصلاح کردیم».
3) الغیبةِ شیخ /276.«نیز نگر: حقّالیقین، مجلسی، ط. کانونِ پژوهش، ص 363؛ و: مرآةالعقول، 203:3؛ و: بحارالأنوار، ط. دُریابِ نجفی، 597:21، ح 98؛ و: ط. 110 جلدی، 92:53؛ و: الإِیقاظ من الهجعة، تحقیق مشتاق المظفّر، ص 256 و 257.و نیز نگر: نجمالثّاقب، ط. مسجد جمکران، ص 158؛ و: حلیةالأبرار، 352:5 و 301؛ و: کشفالحقّ، خاتونآبادی، ط. میرصابری، ص 189».