ستوه مردم از حق کشی ها

مردم چون اسب و گاوی نیستند که عمری تحت زور و فشار صاحب شان باشند و در عین حال بدون تسلیم بوده و دم برنیاورند. آنها هم چنان از حق کشیها، نابسامانی ها، تبعیض ها، ظلم و ستم ها، به بند کشیدن ها ناراحتند. سعی دارند بهر گونه ای است خود را از این اسارت ها برهانند.

آری، انسان چون حیوان نیست که زجر و رنج را بپذیرد و تسلیم آن شود. همه گاه حاضر به سواری دادن نیست سعی دارد و بهر صورتی است خود را از این اسارت برهاند. اگر چند روزی تن به اسارت داده بالاخره در صدد آن بر خواهد آمد که خود را از این وضع رهائی دهد.

ستوه آمدن از اعمال زورها و فشارها، سختگیری ها و ناراحتی ها خود سببی برای اندیشیدن جهت یافتن راه چاره و درآمدن از ذلت است. روزی می رسد که بشر خود با رهبری الهی و کتاب خدا همراه گردد و برای ساختن خانه ای که در آن صلح و صفا باشد همکاری نماید.