سه دوران مشخّص در مورد انقلابی بزرگ تاریخ بشر، مهدی(علیه السلام)وجود دارد:
دوران آمادگی و انتظار و نشانه های ظهور
دوران تحقّق انقلاب و مبارزه با ظلم و فساد
دوران حکومت حقّ و عدالت
درباره دوران اوّل و دوم تا کنون سخن بسیار گفته ایم; و اکنون نوبت بحث پیرامون دوران سوم است که نتیجه این انقلاب وسیع و همه جانبه است، و علی رغم اهمّیّتی که این موضوع دارد کمتر روی آن بحث شده است.
به هر حال، تصوّر اینکه:
جهانی به وجود آید خالی از تبعیضها و اختلافهای طبقاتی، و صف بندیهای مفسده آفرین;
خالی از جدائیها و پراکندگیها;
خالی از جنگ و خونریزی و تجاوز;
و خالی از خنده های مستانه استعمار گران، و ناله های محرومان به زنجیر کشیده شده;
راستی چه دل انگیز و آرامبخش و نشاط آفرین است!
ولی مسلّماً همانقدر که ترسیم چنین جهانی در افق خیال آسان است، از نظر عمل فوق العاده مشکل و طاقت فرساست، ولی به هر صورت بشریّت ناگزیر است چنین راهی را بپیماید و به آن واقعیّت عینی دهد که در غیر این صورت راهی جز تباهی و نابودی ندارد.
خطوط اصلی نظامات چنین جامعه ای در روایات اسلامی با اشاراتی کوتاه و پرمعنی ترسیم شده، و با این که عباراتی است که از سیزده یا دوازده قرن پیش به دست ما رسید، کاملا زنده و تازه است.
و در اینجا به چند قسمت حسّاس آن اشاره می کنیم:
