امام مهدیعلیه السلام با انقلاب جهانی خود بساط کفر و شرک را از گستره زمین بر میچیند و همگان را به دین مقدس اسلام دعوت میکند.
پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله در این باره فرموده است:
شیوه او [امام مهدیعلیه السلام] شیوه من است و مردم را بر آئین و شریعت من قرار میدهد.(1)
البته آن حضرت در شرایطی ظهور میکند که حق به گونهای آشکار، معرفی گردیده و از هر جهت بر مردم جهان، حجّت تمام شده است.
با این حال طبق برخی از روایات، حضرت مهدیعلیه السلام تورات و انجیل واقعی و تحریف نشده را از غاری در انطاکیّه بیرون میآورد و به وسیله آنها با یهودیان و مسیحیان جهان احتجاج میکند که بسیاری از ایشان مسلمان میشوند.(2) در این میان آنچه که گرایش ملّتهای گوناگون را به اسلام بیشتر میکند آن است که همگان آشکارا میبینند که مهدیعلیه السلام با امدادهای غیبی یاری میگردد و نشانههای پیامبران همچون عصای موسیعلیه السلام و انگشتر سلیمانعلیه السلام و زره و شمشیر و پرچم پیامبر اسلامصلی الله علیه وآله را همراه دارد(3) و برای تحقق اهداف پیامبران خدا و برقراری عدالت جهانی قیام کرده است. روشن است که در چنین بستری که حق و حقیقت آشکارا بر جهانیان عرضه شده است، تنها کسانی در جبهه باطل باقی میمانند که به کلّی هویت
انسانی و الهی خود را از دست داده باشند و اینان همانها هستند که جز فساد و تباهی و ظلم از آنها سر نمیزند و لازم است ساحت دولت مهدوی از لوث وجود آنان پاک گردد. اینجاست که شمشیر برنده عدالت مهدوی از نیام برآمده و با قدرت و صولت بر پیکر ستمکاران لجوج فرود میآید و کسی از آنها را باقی نمیگذارد. این شیوه و روش پیامبرصلی الله علیه وآله و امیرالمؤمنینعلیه السلام نیز بوده است.(4)
1) کمالالدین، ج 2، باب 39، ح 6، ص 122.
2) ر.ک: به الفتن، صص 251-249.
3) ر.ک به اثبات الهداة، ج 3، صص 494 – 439.
4) همان، ص 450.
