این طرح که اخیراً طرفداران فراوانی پیدا کرده، و در محافل مختلف سخن از آن می رود، و حتّی بعضی طرح زبان بین المللی «اسپرانتو» را که اخیراً به طرز مؤثّری در حال گسترش است به عنوان مقدّمه ای از آن طرح بزرگ می دانند، گام مؤثّر دیگری در راه وصول به آن هدف نهایی است.
البتّه بی شک مزاج دنیای کنونی در حال حاضر آماده پذیرش چنین حکومتی نیست; زیرا هنوز در جامعه به اصطلاح پیشرفته ای همچون آمریکا، مسأله نژاد سفید و سیاه، حل نشده، و سیاهان از تبعیضات دردناکی در بطن این جامعه رنج می برند.
هنوز حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی مورد تأیید قدرتهای بزرگ است; و هنوز فاصله سه گروه «عقب افتاده» و «در حال توسعه» و «توسعه یافته» به قوّت خود باقی است بلکه شکافها بیشتر می شود.
امّا با همه اینها ـ همانطور که گفتیم ـ گسترش این افکار و مقبولیّت آن از سوی بسیاری از گروههای جهان، هر چند در افق دور دستی قرار داشته باشد، خود دلیل زنده ای بر نضج گرفتن آمادگیهای روحی فرهنگی و اجتماعی برای تحقّق یافتن «صلح و عدالت جهانی» محسوب می شود.
غیر از آنچه در بالا گفتم نشانه های دیگری نیز در گوشه و کنار مجتمعات جهانی، از قبیل «بازارهای مشترک» و «اتّحادیه های بزرگ جهانی» و هرگونه تمایل به زندگی گروهی و گرایش به وحدت، به چشم می خورد که مجموعاً نشان می دهد جهان در راهی طولانی به سوی مقصدی که گفتیم پیش می رود; و وصول به چنان هدفی را به ما نوید می دهد.
1) باید توجّه داشت که نگارش این کتاب قبل از انقلاب اسلامی ایران بوده است.
