از آنجایى که امام زمان علیه السّلام صاحب عزاى واقعى است، بدون تردید به مجالسى که مخلصانه براى جد بزرگوارش علیه السّلام برگزار مىشود، عنایت و توجّه ویژهاى دارد.
خطیب بزرگ شیعه، مرحوم شیخ عبد الزهراء کعبى رحمه الله مىگوید: یک روز بعد از ظهر وارد صحن مطهر امام حسین علیه السّلام شدم، شخصى در مقابل یکى از حجرههاى صحن شریف- که کتابهاى مذهبى مىفروخت و با من سابقه آشنایى داشت- مرا دید و گفت: کتاب کوچکى دارم که به نظرم براى شما خوب باشد و در آن اشعارى بسیار زیبا دارد. قیمت آن هم این است که یکبار آن را برایم بخوانى.
کتاب را گرفتم. خیلى کتاب مفید و سودمندى بود؛ زیرا اشعار قصیده ابن عرندس حلّى- که مدتها دنبال آن مىگشتم- در آن بود. در یکى از رواقها نشسته، به خواندن آن اشعار براى کتابفروش مشغول شدم و هر دو اشک مىریختیم که ناگهان سیدى از بزرگان عرب را دیدم که در برابرم ایستاده به اشعارم گوش مىدهد و گریه مىکند.
چون به این ابیات رسیدم:
ا یقتل ظمآنا حسین بکربلا
و فى کلّ عضو من انامله بحر
و والده السّاقى على الحوض فى
و فاطمة ماء الفرات لها مهر
فوا لهف نفسى للحسین و ما جنى
علیه غداة الطّفّ فى حربه الشّمر
