بینش اسلامی در زمینه آینده مبتنی بر خوش بینی و همراه با فلسفه مثبت است. بینشی است مبتنی بر اندیشیده بودن آفرینش و پیروزی حق بر باطل.
در این فلسفه سخن از استقرار حق و عدل و پدید آمدن عصری طلائی است، عصری که نه در گذشته نمونه آن دیده شد و نه در آینده به انسانها نوید می دهد که هر چه بر سر تو آید بکوش آن را ارزیابی و تحلیل کنی، اگر از سوی باطل بود نگران آن مباش و در برابر آن بایست. مطمئن باش جهان سرانجام به کام تست.
شما در داستان یوسف در قرآن از زبان یعقوب می شنوید که می گوید ای فرزندان من بجستجوی یوسف روید و نومید نباشید. در داستان ابراهیم می خوانیم که از رحمت خدا جز گمراهان نومید نشوند و در سوره دیگر خطاب به انسانها و بندگان خدا می خوانیم: ای بندگان من که درباره خود اسراف کرده و گناه نمودید از رحمت خدا غافل نشوید که خداوند همه گناهان را می بخشد و…
و بدین سان می بیند که بر اساس این فلسفه چه حرکت و شوری و چه
سازندگی و تلاشی در جامعه پدید می آید و چگونه انسانها برای رسیدن به اصالت ها به حرکت می افتند. و در فراز و نشیب ها چه موضعی می گیرند. آنچه که در اسلام در طول تاریخ آن، از حرکت ها و قیام ها و شورها می بینیم مربوط به داشتن همین دید است.
