«محمد بن عبدالله حمیری» سوالات دیگری خدمت آن حضرت نوشته و جواب آنها را مسئلت کرده است و آنها عبارتند از:
سوال اول: نمازگزار هنگام شروع، موقعی که آیه:(وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض…) را می خواند، آیا باید بگوید:«علی مله ابراهیم و دین محمد صلی الله علی دین محمد – صلی الله علیه و آله و سلم -»؟ چونکه بعضی از اصحاب ما گفته اند: هر کس بگوید: «علی دین محمد»، بدعت گذاشته است؛ زیرا ما در کتابهای نماز آن را نیافتیم و فقط یک حدیث در کتاب قاسم از جدش از حسن بن راشد هست که حضرت صادق – علیه السلام – به حسن فرموده چگونه «آیه توجه» را می خوانی؟ حسن گفته است می گویم: «لبیک و سعدیک». امام صادق – علیه السلام- فرمود سوالم این نبود، بلکه می گویم چگونه (وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض حنیفا مسلما) را می گویی؟
حسن گفته: آن را می گویم.
حضرت صادق – علیه السلام – فرموده وقتی آن را گفتی، پشت سر آن بگو:«علی مله ابراهیم و دین محمد و منهاج علی بن ابی طالب و الائتمام بآل محمد حنیفا مسلما و ما انا من المشرکین».
جواب: اصلا توجه و گفتن (وجهت وجهی للذی…) واجب نیست.
و سنت مؤکد در آن، مانند اجماعی است که خلافی در آ ن نیست:
(وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض حنیفا مسلما علی مله ابراهیم و دین محمد و هدی امیرالمومنین و ما انا من المشرکین ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین، لا شریک له و بذلک امرت و انا من المسلمین اللهم اجعلنی من المسلمین اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم)، سپس سوره حمد را قرائت کن.
این دعاها و ذکرها از سنتهای مستحب است و از واجبات نماز نیست وامام -علیه السلام – کیفیت آنها را مشخص نموده است.
سوال دوم: قنوت در فریضه هنگامی که از دعایش فارغ می شود، آیا جایز است که دستهایش را به صورت و سینه اش بکشد؟ برای حدیثی که روایت شده است:
«به درستی که خدای متعال، مجلل تر از آن است که دستهای بنده اش را خالی نگهدار بلکه آنها را از رحمتش پر می کند».
بعضی از اصحاب ما ذکر کرده اند که این یک کاری است در نماز.
جواب: برگرداندن دستها از قنوت به سر و صورت در فرایض، جایز نیست.
سوال سوم: سجده شکر بعد از نماز فریضه چگونه است؟ چونکه بعضی از اصحاب ما گفته اند که بدعت است. و اگر جایز است آیا در نماز مغرب بعد از فریضه است یا بعد از چهار رکعت نافله نماز مغرب؟
جواب: سجده شکر از لازمترین و ثابت ترین سنتهاست و نگفته که سجده بدعت است مگر کسی که بخواهد چیز تازه ای را در دین خدا بدعت کند؛
چونکه سجده شکر برای خدا از مستحبات مؤکد است و کسی که آن را بدعت بداند، بهره ای از معرفت و فقه در دین خدا را نبرده است. و امام – علیه السلام – بعد از آنکه بدعت را نفی کرد، چنین ادامه داد:
خبری که روایت شده بعد از نماز مغرب و اینکه بعد از نماز واجب، سه رکعت مغرب است یا بعد از چهار رکعت نافله آن؟ چونکه فضل دعا و تسبیح بعد از فریضه ها بر دعای بعد از نافله ها همانند فضل فریضه ها بر نافله هاست. و سجده، دعا و تسبیح است پس افضل آن است که بعد از فریضه باشد و اگر بعد از نافله هم باشد جایز است. بنابراین، سجده شکر، دعا و تسبیح است و افضل آن است که بعد از نماز واجب بلافاصله انجام گیرد و البته جایز است که بعد از نافله فریضه واقع شود.
سوال چهارم: بعضی از برادران ما مزرعه جدیدی دارند و در جنب آن، مزرعه خراب و غیرآبادی است که حاکم و سلطان در آن سهمی دارد. و کارگران و عمال حاکم، مرتبا این برادرمان را اذیت می دهند و مزاحمت ایجاد می کنند بدین منظور تلاش می کند که آن مزرعه را – که خراب و غیرآباد و بیست سال است که بایر است – بخرد و البته گفته می شود که حصه سلطان سابقا وقف بوده است، بنابراین، خرید این مزرعه از این سلطان جایزاست یا نه؟
جواب: خرید مزرعه مذکور جایز نیست مگر از مالک آن یا به امر و فرمان و یا به رضایت مالک باشد.
مزرعه ای که به مزرعه این فرد چسبیده و متصل و خراب است و معلوم نیست که ملک سلطان و حاکم باشد، خرید آن از او جایز نیست بلکه باید
تفحص کند که مالک آن پیدا شود و از مالکش خریداری نماید.
