شوق مهدى، براى چهارمین بار، چاپ و منتشر مىشود. این چاپ مىباید زودتر انجام مىگرفت. شاید کوتاهى از نویسنده بود که در صدد بود بار دیگر آن را مورد بازدید قرار دهد، و از آن تطبیقى با دو نسخه اصل که از روى آنها مقابله نموده بود بعمل آورد، و کتاب اضافاتى هم داشته باشد.
این اضافات، افزودن سخن جامى، عارف و شاعر نامى درباره حافظ در «بهارستان» بر سخن وى در «نفحات الانس» و آوردن چند غزل دیگر فیض از دیوان غزلیات وى است.
زحمت مقابله مجدد را دانشمند محترم آقاى دکتر سید غلامحسین تهامى که از صاحبنظران گرانقدر در ادبیات و شعر پارسى مىباشند، و بینش خود را مرهون عموى دانشمند فقیدشان مرحوم سید محمد فرزان هستند، بعهده گرفتند.
به اتفاق ایشان به خانه کتابشناس اندیشمند بلندنظر آقاى فخر الدین نصیرى امینى نواده دانشمند سترگ صدر الافاضل دانش (طاب ثراه) رفتیم، و دو نسخه خطى «شوق المهدى» را بار دیگر از ایشان گرفتیم.
آقاى دکتر تهامى شوق مهدى را با هر دو نسخه مقابله و تطبیق نمودند، و موارد اختلاف نسخهها را که بعللى در چاپ نخست نیامده بود، آوردند، و چند بیت و دو سه غزل که جا مانده بود نیز هم. از میان دیوانهاى چاپى حافظ هم، دیوان تصحیح شده توسط
مرحومین محمد قزوینى و دکتر قاسم غنى را که بهترین چاپهاى حافظ مىدانند، ملاک قرار دادند. نسخه کامل را که به خط نستعلیق است با علامت اختصارى (ک) و نسخه ناقص را که به خط نسخ است با علامت (ن) در پاورقى شناساندهاند.
نویسنده نیز بار دیگر شوق مهدى را از آغاز تا پایان ملاحظه نمودم و موارد لازم را اصلاح کردم، و بحمد اللّه کتاب به گونهاى که مىبینید با جهات یاد شده و افزودن مقدمه مختصر چاپ چهارم منتشر مىشود.
از آقاى نصیرى امینى و دختر ارجمندش دوشیزه حوراء نصیرى امینى که پدر، گنجینه گرانبهاى کتابخانه خود را به ایشان بخشیده است، در واگذارى دو نسخه «شوق المهدى» براى تصحیح و مقابله مجدد، تشکر مىکنم.
خداى منان همه را در راه انجام خدمات صادقانه به علم و ادب و فرهنگ پربار ایرانى و اسلامى موفق و پایدار بدارد. بمحمد و آله الطاهرین تهران: على دوانى 12 آذر ماه 1370
