اعضاى این خانواده باید ریشه هاى تاریخى خود را به یاد آورند. بى گمان شناخت چنین اصالت و هویت تاریخى، در هنگامه نبرد، به آنان نیرو، صلابت، ثبات و استحکام چند برابر خواهد بخشید.
حرکت اسلام در تاریخ، حرکت بى ریشه اى نیست؛ بلکه از حرکت تمام انبیا ـ از آدم تا خاتم ـ نشأت گرفته است.
حرکتى که داراى چنین عمق وریشه اى است ودر درازناى ده ها قرن، در مقابل مکر و دسیسه هاى مشرکان ثابت قدم مانده، سزاوار آن است که در این معرکه نیز ثابت قدم بماند وشایستگى وصلاحیتش را حفظ کند. بى گمان خانواده توحید، شجره طیّبه اى است در زمین که: «اصلها ثابت وفرعها فى السّماء»؛ «ریشه اش ثابت و شاخه هایش برافراشته بر آسمان است».
(اَلم تَرَ کیف ضرب اللّهُ مثلاً کلمةً طیّبة کشجرة طیّبة اصلها ثابت وفرعها فى السّمآءِ تُؤتى اُکُلها کلّ حین باذن ربّها ویضرب اللّهُ الامثال للنّاس لعلّهم یتذکرون)(1) «آیا ندیدى خدا چگونه مَثَل زده: سخن پاک مانند درختى پاک است که ریشه اش استوار وشاخه اش در آسمان است؛ میوه اش را هر دم به اذن پروردگارش مى دهد وخدا مَثَل ها را براى مردم مى زند، شاید که آنان پند گیرند».
شرک نیز، یک خانواده است، جز آنکه بریده و بى ریشه است: (اجتثّت من فوق الارض ما لها من قرار)(2) «از روى زمین کنده شده وقرارى ندارد».
براى کسانى که به خدا دعوت مى کنند، بایسته است ریشه ها، عمق واصالت تاریخى خود و نیز پیوندشان با صدیقان، صالحان، راکعان، ساجدان، ذاکران و دعوتگران به سوى خدا را به یاد آورند. به همین جهت، بر امام حسین«علیه السلام» به سبب میراث بزرگى که از پدران خود ـ آدم، نوح، ابراهیم و رسول خدا ـ به ارث برده است، سلام و درود مى فرستیم و مى گوییم: «السلام علیک یا وارث آدم صفوة اللّه، السلام علیک یا وارث نوح نبى اللّه، السلام علیک یا وارث ابراهیم خلیل اللّه».
بسیار مهمّ و بایسته است که در میدان نبرد، انسان این ریشه دارى و اصالت را یاد آورد؛ زیرا وى را در میانه این نبرد خسارت بار، مصون ومحفوظ داشته و تقویت خواهد کرد.
1) ابراهیم (14) آیه 24 و 25.
2) همان، آیه 26.
