نام و کنیه(1) امام زمانعلیه السلام همان نام و کنیه پیامبر اسلامصلی الله علیه وآله وسلم است و در برخی از روایات از بردن نام ایشان تا هنگام ظهور، نهی شده است.
لقبهای مشهور آن حضرت عبارتند از: مهدی، قائم، منتظَر، بقیةالله، حجّت، خلف صالح، منصور، صاحب الامر، صاحب الزمان و ولیّعصر که معروفترین آنها «مهدی» است.
هر یک از این لقبها، بیانگر پیام ویژهای درباره آن بزرگوار است.
آن امام خوبیها را «مهدی» گفتهاند زیرا که هدایت شدهای است که مردم را به سوی حق میخواند و «قائم» خواندهاند چون برای حق، قیام خواهد کرد و «منتظَر» نامیدهاند زیرا که همگان در انتظار مقدم اویند و «بقیةاللّه» لقب دادهاند چرا که باقیمانده حجتهای خدا و آخرین ذخیره الهی است.
«حجّت» به معنی گواه خدا بر خلق و «خلف صالح» به معنی جانشین شایسته برای اولیاء خداست. او «منصور» است چون از سوی پروردگار یاری میشود و «صاحب الأمر» است چون امر ایجاد حکومت عدل الهی به عهده اوست. «صاحب الزمان و ولیّ عصر» نیز به معنی آنست که او حاکم و فرمانروای یگانه زمان است.
1) اسمی است که با لفظ «اب» یا «ام» شروع میشود مانند: اباعبداللّه و امّ البنین.
