«محمد بن جعفر» نامه ای خدمت حضرت مهدی – علیه السلام – نوشت و در آن بعضی از مسایل شرعی سوال کرد.آن حضرت در جواب او چنین نوشتند:
– اما سوالی که راجع به نماز هنگام طلوع و غروب خورشید پرسیده ای، جواب آن این است: اگر این چنین است که آنان می گویند به اینکه خورشید بین دو شاخ شیطان طلوع و غروب می کند، پس چه چیزی بهتر از نماز می تواند دماغ شیطان را به زمین بمالد، بنابراین، در چنین وقتی نماز را بخوان و دماغ شیطان را به خاک بمال.
– اما سوالی که از امر وقف بر ناحیه ما و آنچه برای ما قرار داده شده، ولی پس از آن، صاحب آن به آن احتیاج پیدا می کند، پرسیده ای؛ جوابش این است: مادامی که آن را تسلیم ننموده، دارای خیار فسخ است و می تواند در آن تصرف نماید، ولی اگر تسلیم نموده، حق خیار فسخ ندارد، چه نیازمند باشد یا نباشد.
– اما اینکه پرسیده ای: کسی که مقداری از اموال ما پیش اوست و او بدون اذن ما همانند یک مالک در آن تصرف می کند و برای خود حلال می شمرد، جواب آن این است: کسی که چنین کند ملعون است و ما در روز قیامت خصم او می باشیم. پیغمبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – اکیدا فرموده است:
«کسی که حرامی از عترتم را حلال بشمرد، مورد لعنت من و همه پیغمبران است. و کسی که به ما تعدی کند، جزء ستمکاران به ما می باشد و لعنت خدا
براوست. خداوند می فرماید: الا لعنه الله علی الظالمین».(1)
حضرت امام منتظر – علیه السلام – در این نامه به برخی از مسایل فرعی فقهی، جواب داده اند:
1- هنگام طلوع و غروب خورشید، نماز را مشروع دانسته و کسانی که خلاف آن می گویند، بدون دلیل است، همچنانکه این حرف را که «خورشید بین دو شاخ شیطان طلوع و غروب می کند» را مسخره دانسته است؛ زیرا این حرف، جز افکار و گفتارهای بی اساس و خرافی است.
2- در وقف خاص برای اهل بیت – علیهم السلام – قبل از آنکه آن را تسلیم آنان نماید، برای واقف خیار فسخ هست و در صورتی که آن را تسلیم موقوف علیهم نکرده، می تواند در آن تصرف نموده و برگرداند. و اما اگر آن را تسلیم کرده باشد، حق فسخ و رجوع ندارد؛ زیرا لزوم پیدا کرده و رجوع در لازم، صحیح نیست و فقهای امامیه بر اساس آن فتوا داده اند.
3- تصرف در اموالی که به اهل بیت اختصاص دارد، جایز نیست، پس اگر کسی آنها را حلال بشمرد، ظالم و غاصب است.
1) کمال الدین 2: 199.
