نامه دوم امام زمان به شیخ مفید

نامه دوم آن حضرت در تاریخ 23 ذیحجه سال 412 هجری قمری به

شخصیت بزرگوار شیخ مفید – رضوان الله تعالی علیه – رسیده و نامه چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و رحمت خدا بر تو باد ای ناصر حق! و ای کسی که با کلمه «صدق» به سوی خداوند دعوت می کنی، ما خدا را معبودی جز او نیست، به خاطر وجود تو، سپاس می گویم و صلوات خدا را برای مولا و سیدمان محمد خاتم پیامبران و اهل بیت او مسئلت می نماییم.

در ضمن نامه چنین آمده است:

ای دوست مخلص و مجاهد – خدا تو را به نصری که اولیای شایسته اش را در گذشته به آن مؤید و یاری نموده، نصرت فرماید – عهد می کنم هر کس از برادران دینی تو تقوای الهی پیشه کند و وجوهاتی که بر او واجب است به مستحق آن برساند، از فتنه و رنج و غم آن در امان می ماند. و اما اگر کسی که از پرداخت آن اموال – که خدا به عاریه در دست او قرار داده است – بخل ورزد وصله ننماید، نسبت به فرزندان و آخرتش، زیان کرده است…

این نامه در غره شوال سال 412 به خط شریف آن حضرت مکتوب شده است. و در پایان، این قسمت را بر آن افزوده است:

این نامه ما برای تو ای دوست – که حق به تو الهام شده است – می باشد، آن را از همه پنهان دار و فقط نسخه ای از آن را به اطلاع دوستان ما که مورد اطمینان تو هستند برسان، ان شاء الله برکت خدا شامل حالشان شود، الحمد لله و الصلاه علی سیدنا محمد النبی و آله الطاهرین.(1)

این نامه حاوی مطالب مهم ذیل است:

1- در این نامه، حضرت صاحب العصر- علیه السلام – شیخ مفید را «ناصر حق» و «داعی به سوی خدا با کلمه صدق» – که از عالیترین صفات صلحا و متقین است – تعبیر فرموده است.

2- در این نامه، اعلان فرموده که شیعیانش همواره مشمول دعای آن حضرت در جهت حفظ و نجات آنان از دشمنان و ستم ستمکاران می باشد و چیزی مانع دعاهای آن حضرت به درگاه خدای متعال نمی شود.

3- آن حضرت در این نامه به شیعیانش امر فرموده که اهل تقوا باشند و از معصیت الهی، دوری کنند و وجوهات شرعی خود را بپردازند و چنانچه آنان تقوا پیشه کنند و حقیقتا خدا را اطاعت نمایند، بین آنان و آن حضرت حجاب و مانع، از بین می رود و با رویت و مشاهده آن حضرت، سعادتمند می شوند ولکن گناهان بین آنان و آن حضرت، پرده افکنده و نمی گذارد که به ملاقات آن حضرت مشرف شوند…

1) احتجاج 2 : 324 – 325.