یهود در کتابهای خودشان علامات و نشانههایی را برای مصلحی که در انتظارش هستند، ذکر کردهاند:
الف- همهی سبطهای دهگانه اجتماع کنند و در مقابل حکومت واحد از بیت داوود، خاضع میباشند.
ب- یأجوج و مأجوج شکست می خورند.
ج- کوه زیتون شکاف برمیدارد.
د- وادی مصر خشک می شود.
ه- آبهای گوارا در اورشلیم و از بیت المقدس بیرون می آید.
و- ده نفر مرد از قومیتهای مختلف دنیا به لباس یک یهودی می چسبند و از
او التماس می کنند که با او باشند؛ چونکه اینان شنیده اند که خدا با یهود است.
ز- سایر قومیتهای به «اورشلیم» هجرت کنند تا در آنجا برای خدا نماز بخوانند.
ح – شرورهای زمین نابود شوند. و اینان نظرشان این است که مسیح – علیه السلام – نمی آید مگر بعد از آنکه کسانی که بر دین بنیاسرائیل خروج کرده اند از بین رفته باشند. و لذا بر هر یهودی واجب است تا حد امکان کوشش کند که سایر امتها اشتراک نداشته باشند تا تمام قدرت و حکومت فقط در اختیار یهود بماند. و قبل از آنکه یهود به طور نهایی بر بقیهی امتها حاکم شود، باید جنگ بپا شود و ثلث دنیا نابود گردد و یهود هفت سال پی در پی بماند و سلاحهایی را که بعد از پیروزی به دست آوردهاند بسوزانند. و در چنین روزی است که یهود به بالاترین مرحلهی ثروت و سرمایهداری رسیده و همهی اموال دنیا را مالک شده است و به زودی گنجهای اینان خانه های بزرگی را پر می کند که برای حمل کلیدهای این خانهها سیصد الاغ لازم است و این زمان است که مردم دسته دسته به دین یهود داخل می شوند و همگان از آن استقبال می کنند غیر از مسیحیها که هلاک می شوند؛ زیرا آنان از نسل شیطانند.(1)
این قسمت از حرفهای یهود، بیانگر این واقعیت است که یهود، دارای کبر و غرور و کینه است و نسبت به همهی ادیان مخصوصا مسیحیت، بغض شدید دارد، همچنانکه میطلبند که یهود بر همهی ثروت دنیا مسلط شود تا آنکه همهی ملل و اقوام دنیا تابع و تسلیم یهود شوند و تحت استعمار و سلطهی آنان درآیند.
ط- «بطرس»، یکی از علامات ظهور را چنین بیان کرده است:«همهی ادیان از بین می روند و مردم باید در کمال قداست و تقوا منتظر باشند و خواهان سریع آمدن رب که آسمانهای ملتهب توسط او داخل می شوند، بشوند و ما بر اساس وعدهی او منتظر آسمانها و زمین جدیدیم که نیکوکار در آنها ساکن شود».(2)
ی – در تعالیم «تلمود»، راجع به نشانههای ظهور مصلح یهود، چنین آمده است:«بر هر یهودی واجب است که کوشش کند تا حکومت دنیا را به دست بگیرد و بقیهی امم با کمال خواری و ذلت قرار بگیرند و قبل از سلطهی نهایی، باید جنگی بپا شود و دو ثلث عالم از بین برود و یهود هفت سال باقی میماند و سلاحهایی را که به دست آورده اند، می سوزاند و در این هنگام، دندانهای دشمنان بنی اسرائیل به اندازهی 22 ذراع شده و از دهنها بیرون آمده است!!
زندگی یهود در این دوره در جنگ با سایر امم است و به زودی مسیح حقیقی میآید و شخص منتظر، به پیروزی می رسد و امت یهود به اوج سرمایه داری و ثروت می رسد؛ چونکه مالک تمام املاک دنیا می شود به طوری که برای حمل کلیدهای گنجهای آنان حداقل سیصد الاغ لازم است».(3)
از این تعبیرات هم استفاده میشود که یهود نسبت به سایر امتها کینه وعداوت و باید تلاش کند که تمام ثروتهای دنیا را به چنگ خود درآورد و بر دنیا سلطه پیدا کند.
1) البرهان 1 : 28 به نقل از قصه الدیانات، ص 376.
2) رساله بطرس الثانی 3 : 11-13.
3) اسرائیل و تلمود، ص 60.
