نظرات فلاسفه، مکاتب و مذاهب درباره آینده کلا به دو نظر عمده تقسیم می شود:
1 – نظری که آینده را تاریک می بیند و معتقد است وضع هر روز از بد بدتر شده و قاعده حیات جنگل سرانجام همه جهان را فرا می گیرد. اصل بر تنازع بقاست و انتخاب اصلح هر قوی ضعیف را می خورد و هضم می نماید، تا سرانجام کار بدست قویترین رسد که آن هم در تصادم های حاصله سرانجام نابود و منقرض می شود.
2 – نظری که آینده را روشن می بیند ولی به دو گونه: یکی آن که آینده رو به رشد و کمال رفته و اصلاح می شود ولی با شرایطی که امکان حصول آنها محل تردید است. دیگر اینکه شرایطی قطعی الحصول پدید می آیند و آینده را بسوی صفا و پاکی و عزت و سربلندی سوق می دهند. در کل این سخن کدورت آمیز را بشنوید که بعقیده کلیه فلاسفه صاحبان شرایع و ادیان، فردای تاریکتر از امروز در پیش و امری مسلم و اجتناب ناپذیر است. اما پس از فردا چه خواهد شد؟ گروهی گویند بدتر از بد و گروهی دیگر که صاحبان مذاهب و ادیان هم در جمع آنها هستند گویند بسیار خوب و روشن خواهد شد.
