اینکه ادیان و مذاهب درباره آینده چه نظری دارند پاسخ این است که آینده با قطعیت روشن است. دنیای امروز واژگون و نظام مخرب آن ویران خواهد شد. ریشه های ظلم و ستم و تبعیض و نابسامانی خشکیده خواهد گشت. بشریت پس از دیدن آنهمه تیره روزی ها و نابسامانیها روز خوش و صلاح را خواهد دید و نفسی با راحت و اطمینان خواهد شد.
مذاهب می گویند نابسامانی ها و تیره روزی ها از امور عارضی هستند، نبودند و بعد بوجود آمدند. روزی می رسد که این امور از میان بروند و این
بشریت بیمار سلامت و تندرستی خود را بازیابد.
این امید همه پیامبران و رهبران راستین بشر بوده است که حق و عدالت در جهان مستقر شود، ریشه جهل و کوته بینی بخشکد، دعوت شان پیروز گردد، منطق خودبینی، خودپسندی و خودمداری و نیز طرز فکر درونگروهی زایل شود، پرده دروغ و تزویر و ریا پائین افتد و می دانیم آنها به امری واهی دل نمی بندند.
آری، آنچه که امروز از دید تشیع در قالب مهدی و عملکرد او مشتمل است امید همه انبیاء و هدف حق و عدالت و در جهت نظام آفرینش و سنت الهی است امری است شدنی اگرچه دیر یا زود شود.
در عین حال مذاهب برای تحقق امید انبیاء و عملی شدن خواسته نظام آفرینش دلایلی در زمینه اصلاح آینده دارند که اهم آنها بدین قرارند:
