این بود شرح مختصرى به عنوان پیشگفتار «شوق مهدى»، سروده علامه بزرگوار و محدث عالیقدر شیعه فیض کاشانى قدّس سره العزیز. در این مختصر اشارهاى به مهدى صاحب الزمان علیه السلام، شرح حال فیض و روحیات و افکار او، حافظ شیرازى که فیض شوق مهدى را به استقبال و با تضمین غزلیات پرشور او سروده است، شخصیت علمى و مذهبى حافظ که شاید بدینگونه بىسابقه باشد و سطرى از ابیات او به عنوان شاهد گفتار، و امورى دیگر شده است.
نویسنده از بیم آن که مزیت فرع بر اصل لازم نیاید، نمىتوانسته بیش از این سخن را به درازا کشد، و بسط مقال دهد. شاید در آینده راجع به شخصیت علمى و دینى حافظ به عنوان یک دانشمند با ایمان و عصرى که در آن مىزیسته و اوضاع اجتماعى فارس در قرن هشتم هجرى که حافظ آن را در غزلیات خود به خوبى ترسیم کرده است، و نیز درباره فیض و شخصیت بزرگ علمى، فلسفى، عرفانى و ادبى او، و مقام عالى وى در فقه و حدیث و تفسیر و اخلاق، مقالات و کتابها بنویسیم و حق این مرد بزرگ اسلام را چنان که مىباید ادا کنیم. و ما توفیقى الا باللّه علیه توکلت و الیه انیب.
چنان که در آغاز گفتار یادآور شدیم فیض سه قصیده نیز به پیوست «شوق مهدى» سروده است که با مقدمه آن در پایان یک نسخه «شوق مهدى» صحافى شده است. سه قصیده را در آخر کتاب آوردیم، و مقدمه را چنانکه در مقدمه چاپ چهارم گفتیم، به صورت کامل پس از این مىآوریم. تهران: على دوانى 28 تیر ماه 1354
