از نظر ما جنگ و نزاع دائمی بین انسانهائی که طرفدار حق یا باطلند به پیروزی حق منجر می شود و این ناموس قطعی الهی است که سیر جهان را در این مسیر قرار می دهد.
این خواست خدا و تایید درونی انسان است که بشریت سرانجام در مسیری بیفتد که در آن مساله احیا و اقامه حق باشد خود بکوشد که چرک ها و فسادها را از پیکر انسانی بزداید با اهریمن های گوناگون که در چهره های مختلف خود را نشان می دهند مبارزه نماید و در این مبارزه پیروز باشد.
در پیروزی حق وحشت از اکثریت خصم و قدرت اسباب و ابزار نیست از آن بابت که خون بر شمشیر پیروز است و سپر بدنهای گرم مومنان می تواند اسلحه های مدرن را از کار اندازد. و در آن مساله حیله های خصم موثر نیست
از آن جهت که خداوند حیله آنان را به خودشان بر می گرداند.
اگر بنا شود نظام جهان در مسیری بگردد که در آن همه گاه شکست حق باشد آفرینش باطل خواهد بود. اگر چند صباحی در عرصه حیات فرصتی برای جولان دادن باطل بچشم می خورد بدان خاطر است که این مجال را به او داده اند تا خود را نشان دهد و شخصیت خود را عرضه و ارائه دهد. مدت جولان دهی او اندک است و پایداری و پیروزی برای حق ماندنی است.
