بنام خداوند جان و خرد
در یکى از روزها که در دفتر کتابخانه مدرسه مسجد جامع تهران بودم، دو نسخه خطى از «شوق المهدى» سروده فقیه عالىقدر نامى و فیلسوف الهى ملا محسن فیض کاشانى (قدس سره العزیز) به دستم رسید، که از هر جهت برایم تازگى داشت. زیرا به یاد نداشتم که در شرح حال فیض، چنین اثرى دیده باشم. آنهم اثرى بدیع و از جهاتى بسیار ارزنده و بىنظیر! اثرى منظوم پیرامون حضرت ولى عصر (عج) و بدینگونه لطیف و پرشور و سوز، و از سرایندهاى بزرگ که خود از رؤساى علماى شیعه و مراجع نامدار ماست! هر دو نسخه را به خانه آوردم، و پس از اندک مرورى که در آنها نمودم، متوجه شدم که باید به دقت تصحیح و مقابله شود. این دو نسخه یکى به شماره 296 و داراى 109 صفحه به خط نستعلیق نسبتا خوب، و بدون تاریخ و نام کاتب ولى پرغلط، تقریبا مربوط به اوائل قرن چهاردهم هجرى، و دیگرى به شماره 295 است. آن نیز بدون تاریخ و نام کاتب مىباشد، و تقریبا فاقد نصف اشعار نسخه نخست است. اما در عوض از صحت بیشترى برخوردار است، و سه قصیده نیز اضافه دارد که در پایان کتاب آوردهایم، بعلاوه دیباچه کتاب که قسمت اول آن هم جزو اوراق مفقود بوده، و به پیوست قصائد در آخر نسخه تهبندى شده است! پس از بررسى بیشتر و مقایسه دو نسخه با هم، به فهرست تألیفات فیض مراجعه نمودم، و «شوق المهدى» را جزو آثار فکرى آن بزرگوار یافتم، که قبلا ندیده و نشنیده بودم. نه تنها من، بلکه بسیارى از بزرگان فن نیز از چنین اثر پرارج و زیبائى بىخبر بودهاند!
دو نسخه مزبور را اساس کار خود قرار دادم، و چون دسترسى به نسخه دیگرى نبود، دیوان شمس الدین محمد حافظ شیرازى لسان الغیب که فیض «شوق المهدى» را بر اساس آن سروده، و به استقبال و تضمین غزلیات آن پرداخته است، به کمک گرفتم، و به تصحیح و مقابله آن پرداختم.
هرچند در آغاز کار، این امر مشکل مىنمود، ولى خوشبختانه و با توفیق الهى هر طور بود به انجام رسید. بدینسان «شوق مهدى» تصحیح و مقابله و تنظیم شد، و با مقدمه و شرح حال فیض به زیور طبع آراسته گردید، و اینک در معرض دید و مطالعه عاشقان کوى امام زمان (ارواحنا فداه) قرار داد. وللّه الحمد! در خاتمه لازم مىدانم از حجة الاسلام جناب آقاى حاج حسن آقا سعید تهرانى که ما را مشمول این فیض بزرگ قرار دادند، و آقاى فخر الدین نصیرى امینى، در نگاهدارى آثار ذیقیمت اسلامى و نسخ نفیس خطى در کتابخانه گرانقدر خود، و از جمله دو نسخه نفیس «شوق المهدى» تشکر و قدردانى نمایم، و توفیقات بیشتر آنان را از خداوند متعال مسئلت دارم.
على دوانى 20/ 2/ 54
