زمان مطالعه: < 1 دقیقه
«انا اعوذ بالله من العمی بعد الجلاء، و من الضلالة بعد الهدی، و من موبقات الاعمال، و مردیات الفتن، فانه عز وجل یقول (الم – احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون)».(1)(2)
من از کوری بعد از بینایی و از گمراهی پس از هدایت و رفتار هلاکت بار و فتنههای خطرناک به خدا پناه میبرم. خداوند متعال میفرماید (الم – آیا مردم پنداشته اند رها شدهاند همین که بگویند ایمان آوردیم، در حالی که هنوز آزمایش نشدهاند؟!).
1) عنکبوت، 173.
2) کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 511؛ بحار الانوار، ج 53، ص 190.
