«عَنْ یُونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمنِ، قالَ: دَخَلْتُ عَلَی مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ – عَلَیْهِمَا السَّلام – فَقَلْتُ لَهُ: یَا ابْنَ رَسُولِاللَّه! أَنْتَ القائِمُ بِالحَقّ؟
فقالَ: أَنَا الْقائِمُ بِالْحَقِّ(1) ولکِنِ الْقائِمُ الَّذی یُطَهِّرُ الْأَرْضَ مِنْ أَعْداءِ اللّهِ – عَزَّ وَ جَلَّ – وَ یَمْلَأُها عَدْلًا کَما مُلِئَتْ جَوْرًا وَ ظُلْمًا، هُوَ الْخامِسُ مِنْ وُلْدی، لَهُ غَیْبَةٌ یَطُولُ أَمَدُها خَوْفًا عَلی نَفْسِهِ، یَرْتَدُّ فیها أَقْوامٌ وَ یَثْبُتُ فیها آخَرُون.
ثُمَّ قالَ – عَلَیْهِ السَّلام -:
طُوبی لِشیعَتِنا المُتَمَسِّکینَ بِحَبْلِنا فی غَیْبَةِ قائِمِنا، الثّابِتینَ عَلی مُوالاتِنا وَ الْبَراءَةِ مِنْ أَعْدائِنا، أُولئِکَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ، قَدْ رَضُوا بِنا أَئِمَّةً وَ رَضینا بِهِمْ شیعَةً، فَطُوبی لَهُمْ ثُمَّ طُوبی لَهُمْ، وَ هُمْ وَاللّهِ مَعَنا فی دَرَجاتِنا یَومَ القِیامَةِ.».(2)
(یعنی:
از یونُس بن عبدالرَّحمن(3) منقول است که گفت بر موسی بن جعفر – علیهما السّلام – وارد شدم و به او گفتم: ای پسرِ رسولِخدا! آیا بَرپایْدارنده حق توئی؟ فرمود: من برپایْدارنده حق هستم، ولی آن بَرپایْدارنده که زمین را از دشمنانِ خدایْ – عَزَّ وَ جَلّ – پاک کُنَد، و همانگونه که زمین از جَوْر و ستم پُر شده است آن را از دادگری پُر سازد، همانا پنجمین [نسل] از فرزندانِ من است؛ او را غَیبتی است که بخاطِر بیمناکی بر جانش دیر بیَنْجامَد؛ در روزگارِ آن غَیبت، گروههائی از دین بازگردند و گروههائی دیگر ثَبات وَرزَند.
سپس آن حضرت – علیه السّلام – فرمود:
ایخوشا پیروانِ ما که در غَیبتِ قائِمِ ما به رشته ما چنگ درزده، و در دوستیِ ما و بیزاری از دشمنانمان ثابتْقَدَم اند؛ آنان از مایَند و ما از آنان؛ خُشنودند که ما پیشوایانشانیم و خُشنودیم که ایشان پیروانماناند. ایخوشا ایشان، و باز، ایخوشا ایشان! به خدا که ایشان روزِ رستاخیز در درجاتِ ما با ما هستند.).
1) «در متنِ چاپیِ الأربعونَ حدیثا، «و» نیست؛ از نسخههایِ پهلوان و کمرهای افزودیم».
2) کمالالدّین و تمامالنّعمة /361 «؛ پهلوان: 43:2 و 44؛ کمرهای: 30:2»؛ شیخِ ما، صَدوق (ره)، را، از برایِ این حدیث، ذیلی هست؛ بدان مراجعه فرمائید.
3) «یونُس بن عبدالرَّحمن از بزرگانِ إمامیّه است که در روزگارِ هشام بن عبدالملک زاده شده و از إمامِ کاظم و إمام رضا – صلواتُ اللّهِ و سَلامُهُ عَلَیهِما – روایتِ حدیث کرده است و گفتهاند که إمام رضا – علیه السّلام – به او توجّه و عنایت داشتهاند. یونس را بیش از سی کتاب بوده است.نگر: معالم العلماء، ص 132؛ و: الموسوعة الرّجالیّة المیسّرة، 348:2 و 349».
