«عَن جابِر الجُعْفیّ قالَ: سَمِعْتُ أباجعفرٍ – عَلَیه السَّلام – یقولُ:
سَأَلَ عُمَرُ بنُ الخَطّابِ أَمیرَالمؤْمِنینَ – عَلَیه السَّلام – فَقالَ: أَخْبِرنی عَنِ الْمَهدیِّ مَا اسْمُه؟
فقالَ – عَلَیه السَّلام -: أَمّا اسْمُه فَإِنَّ حَبیبی عَهِدَ إِلیَّ أَن لا أُحَدِّثَ بِهِ حَتَّی یَبْعَثَهُ اللّهُ.
فقالَ: أَخْبِرْنی عَن صِفَتِه؟
قال – علیه السّلام -: هُوَ شابٌّ مَربُوعٌ، حَسَنُالوَجْهِ، حَسَنُالشَّعْرِ، یَسیلُ شَعْرُهُ عَلَی مِنْکَبَیْهِ، وَ یَعْلُو نُورُ وَجْهِهِ سَوادَ شَعْرِ لِحْیَتِهِ وَ رَأْسِهِ، بِأَبی ابْنَ خِیَرَةِ الْإِماءِ».(1)
(یعنی:
از جابرِ جُعْفی(2) منقول است که گفت: از أبوجعفر [یعنی: إمامِ باقر]
– علیه السّلام – شنیدیم که فرمود:
عُمَر بنِ خَطّاب از أمیرِمؤمنان – علیه السّلام – پرسید و گفت: مرا در بابِ مَهدی آگهی دِه که نامِ او چیست؟
أمیرِمؤمنان – علیه السّلام – فرمود: أمّا نامش؛ حبیبم «یعنی: رسولِخدا – صلّی اللّه علیه و آله -» به من سفارش فرمود که نامِ او را بر زبان نرانَم تا آنگاه که خداوند او را برانگیزَد.
گفت: مرا از صفتِ او خَبَر دِه؟
أمیرِمؤمنان – علیه السّلام – فرمود: او جوانی است میانهبالا، نیکورویْ، نیکومویْ، مویِ سرش بر شانهها ریخته، و فروغِ رویش بر سیاهیِ مویِ مَحاسن و سر فائق آمده؛ پدرم به فدایِ فرزندِ بهترینِ کنیزان!)
1) الإرشاد :332 «؛ طبعِ مؤسسه آلالبیت علیهمالسّلام – با تفاوتِ جُزئی -: 382:2؛ و نگر: الغیبهیِ طوسی، ط. مؤسّسة المعارف الإسلامیّة، ص 470؛ و: إعلام الوری، تحقیق: علیأکبر الغفّاریّ، ص 434 (با تفاوتِ اندک)؛ و: کشف الغمّة، تحقیق السّیّدهاشم الرّسولیّ، ط. مکتبة بنیهاشمی، 464:2؛ و: روضةالواعظین، ط. مجیدی و فَرَجی، 23:2؛ و: الخرائج و الجرائحِ راوندی، ط. مؤسّسةالإمامالمهدی (علیه السّلام)، 1152:3. نیز سنج: پهلوان: 552:2 و 553».
2) «أبوعبداللّه (به قولی: أبومحمّد) جابِر بن یزیدِ جُعْفی، از خواصِّ أصحابِ إمامِ صادق – علیه السّلام – و از ثِقات بشمارست.نگر: الموسوعة الرّجالیّة المیسّرة 162:1؛ و: مناقب آلِأبیطالب (علیهمالسّلام)، ابنِشهرآشوب، ط. انتشاراتِ علّامه، 281:4».
