«قالَ رَسُولُاللّه – صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِه -:
یَخْرُجُ ناسٌ مِنَ المَشْرِقِ فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهدِیِّ سُلْطانَه»(1)
(یعنی:
رسولِخدا – صلّی اللّه علیه و آله – فرمود:
مردمانی از مشرق بیرون آیند [/ قیام کنند] که زمینه حکومتِ مَهدی را فراهم سازند.).
علّامه گنجیِ شافعی (کشته شده به سالِ 658) پس از نقلِ این حدیث گفته است:
«این حدیثی است «حَسَن» و «صحیح» که راویانش ثقه و در نقل موردِاعتماد هستند»(2)
1) البیان فی أخبار صاحبالزّمان «علیه السّلام» گنجیِ شافعی /99 و منتخب الأثر 304 به نقل از صحیح ابن ماجة 270:2؛ و نیز کنزالعمّال ح 38657 و مجمعالزّوائد 318:7.
2) البیان فی أخبار صاحبالزّمان «علیه السّلام» /100.«این مضمون در روایاتِ شیعه هم هست؛ چُنان که در الغیبهیِ نُعمانی از أمیرِمؤمنان – علیه السّلام – نقل شده است که: شروعِ کارِ مهدی از طرفِ مشرق است.باری، مراد از این مشرق، مشرقِ کشورهایِ اسلامی در مقیاسِ قرنهایِ أوّلیّه إسلام است که سرزمینِ خراسان و بخشهایِ شرقی را – ظاهرًا – تا نواحیِ مرکزیِ ایرانِ کنونی در بر میگرفته است.نگر: خورشیدِ مغرب، ص 320».