جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

بیعت با حضرت قائم

زمان مطالعه: 2 دقیقه

«رَوَی الْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ الْجُعْفیّ قَالَ: سَمِعْتُ أَباعَبْدِاللّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ – عَلَیْهِ السَّلام – یَقُول:

إِذَا أَذِنَ اللَّهُ تَعَالی لِلقائِمِ فِی الْخُروجِ صَعِدَ المِنبَرَ، فَدَعَا النّاسَ إِلی نَفْسِه، وَ ناشَدَهُم بِاللّهِ، و دَعاهُمْ إِلَی حَقِّه، وَ أَنْ یَسیرَ فیهِم بِسُنَّةِ رَسُولِ‏اللّهِ – صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلهِ – وَ یَعْمَلَ فیهم بِعَمَلِه، فَیَبْعَثُ اللّهُ – جَلَّ جَلالُه – جِبْرَئیلَ حَتَّی یَأْتِیَهُ، فَیَنْزِلُ عَلَی الْحَطیمِ یَقُولُ: «إِلی»(1) أَیّ شَیْ‏ءٍ تَدْعُو؟ فَیُخْبِرُهُ الْقائِمُ (عج) فَیَقُولُ جِبْرَئیلُ: أَنَا أَوَّلُ مَن یُبایِعُکَ(2) ابْسُطْ یَدَک!، فَیَمْسَحُ یَدَه، وَ قَد وافاهُ ثَلاثُ‏مِأَةٍ وَ بَضْعَةَعَشَرَ رَجُلًا فیُبایِعُونَه، وَ یُقیمُ بِمَکَّةَ حَتَّی یَتِمَّ أَصْحابُهُ عَشَرَةَ آلافِ(3) نَفْسٍ، ثُمَّ یَسِیرُ مِنْها إِلَی الْمَدِینَةِ.»(4)

(یعنی:

مُفَضَّل بن عُمَر جُعْفیّ روایت کرد و گفت: از أَبوعبدِاللّه جعفر بن محمّد – علیه السّلام – شنیدم که می‏گفت:

هنگامی که خدایِ متعال قائِم را إذنِ بیرون‏شدن دهد، بر مِنْبَر رَوَد، و مردمان را به سویِ خویش فراخوانَد، و به خداوند سوگندشان دهد، و ایشان را به سویِ حقِّ خود و به این که در میانِ آنان به سنّتِ رسولِ‏خدا – صلّی اللّه علیه و آله – رفتار کند و به کردارِ آن حضرت عمل کُنَد، دعوت نماید. آنگاه خداوند – جَلَّ جَلالُه(5) – جِبرئیل را برانگیزَد تا به سراغِ وی آید و بر حَطیم فرود آید و بگوید: به چه چیز فرا می‏خوانی؟؛ قائِم (عج) او را بیاگاهانَد و آنگاه جِبرئیل بگوید: من نخستین کسی هستم که با تو بیعت می‏کند، دست بگشا! پس دست بر دستِ او کشد و سیصد و ده و اَند مرد نزدِ او آمده باشند و با او بیعت کنند، و او به مکّه إقامت کُنَد تا یارانش ده‏هزار تَن شوند؛ آنگاه از مکّه به مدینه رَهْسِپار گردد.).


1) ««إلی» را از چاپهایِ مؤسّسه آل‏البیت علیهم‏السّلام و رسولیِ محلّاتی از الإرشادِ مُفید (ره) افزودیم».

2) «در متنِ چاپیِ الأربعون‏حدیثا، «یبایعیک» است».

3) «در متنِ چاپیِ الأربعون‏حدیثا، «ألف» است».

4) الإرشاد /332 «؛ طبعِ مؤسّسه آل‏البیت علیهم‏السّلام – با اندکی تفاوت -: 382:2 و 383؛ طبعِ رسولیِ محلّاتی – با اندکی تفاوت -: 523:2 و 524؛ إعلام‏الوری، تحقیق: علی‏أکبر الغفّاری، ص 431 (با تفاوتهائی چند)».

5) «یعنی: بزرگ است شکوهمندیِ او».