کلمه امان از جمله کلماتی است که به عناوین مختلفه معنا شده، از قبیل: ایمنی، آسایش، آرامش، پناه.(1) که انسان در هر زمان و مکان به امنیت و آسایش و آرامش و پناه نیاز دارد اما آسایش گاهی در شرائط مکانی متصور است و گاهی در شرایط زمانی، شما مکانی را در نظر بیاورید که انسان می تواند از تمام جهات با خالی آسوده در آنجا زندگی کند و از گزند هر حادثه ناگوار در امان باشد و هیچ گونه آسیبی به وی نرسد. و زمانی را در نظر بیاورید که در آن زمان توفیقات
بیشتری برایش میسر است مثل زمان و دوران جوانی ولی گاهی آسایش و آرامش و امنیت در زیر چتر زمان و مکان مطرح نیست بلکه در سایه یک شخصیت فوق العاده ای است که با وجود آن شخصیت مردم احساس آرامش می کنند و در پناه او از آسودگی خاصی برخوردارند. مثل یک زمامدار مدیر و مدبر و صاحب نفوذی که از هر گونه قدرتی برخوردار باشد، با توجه به چنین مقدمه ای شایان ذکر است که حضرت ولی عصر علیه السلام آن چنان شخصیتی است که از هر گونه مزیتی برخوردار است مخصوصا با داشتن ولایت حقه الهیه که هر امامی در هر زمانی از قدرت و تاییدات کامله حضرت حق برخوردار می باشد. روی همین اصل امام زمان ما علیه السلام خود را موجب امن و امان اهل زمین معرفی می نماید و از این راه در پیروان خود ایجاد آرامش می کند چنانچه در پیامی از پیام های آن حضرت می خوانیم:
متن پیام
انی لامان لاهل الارض کما ان النجوم امان لاهل السماء.(2) وجود من برای اهل زمین موجب امان است همان گونه که ستارگان برای اهل آسمان موجب امان هستند.
در یکی از بحثهای گذشته هم بیان کردیم که یکی از فرازهای دعای عدیله مطلب مذکور را توجیه می کند. و بوجوده ثبتت الارض و السماء. این بهمان معنا است که فرمود من امان اهل زمینم.
1) فرهنگ عمید.
2) کمال الدین صفحه 485.
