رسولان الهی و جانشینان بر حقشان هر کدام پناهگاه و سنگری بودند برای مردم عصر خود، اگر چه مردم این معنا را درک ننمایند و با آن مخالفت کنند و قدرشان را ندانند. مثلا در کتاب شریف: نهج البلاغه (خطبه شقشقیه) آمده که حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود:….. و هو یعلم ان محلی منها محل القطب من الرحی. یعنی جایگاهم در امامت مثل میله وسط آسیا هست (که اگر آن میله نباشد سنگ روئین آسیا از سنگ زیرین جدا می شود) ولی گروه کثیری از مردم در آن زمان این مطلب را درک نمی کردند و با حضرتش در میادین نبرد می جنگیدند.
در پیامی که از امام زمان علیه السلام می خوانید همین مطلب استفاده می شود.
متن پیام
او ما رایتم کیف جعل الله لکم معاقل تاوون الیها. و اعلاما تهتدون بها من لدن آدم علیه السلام الی ان اظهر الماضی علیه السلام.(1) آیا ندیده اید که چگونه خدای تعالی از زمان حضرت آدم علیه السلام تا زمان حضرت عسکری علیه السلام سنگرها و پناهگاههائی برای شما قرار داده که به آن پناهنده شوید.
1) کلمه الامام المهدی علیه السلام جلد 1 صفحه 302 نقل از غیبت شیخ طوسی (ره).
